Να κερδίσουμε ξανά το ενδιαφέρον

Οι αθλητικές ακαδημίες ανοίγουν μετά από πολύ καιρό. Με ποιόν τρόπο θα ωθήσουμε ξανά και θα κρατήσουμε τα παιδιά στον αθλητισμό; Πώς να τα σηκώσουμε από τον καναπέ και να τα κάνουμε να αγαπήσουν πάλι την προπόνηση; Πώς να απαντήσουμε σε απορίες και επιφυλάξεις;

Ο Δημήτρης Βαφειάδης αναλύει, εξηγεί και προτείνει…

Μιλάμε για μία νέα σελίδα στη ζωή μας και στον αθλητισμό. Κι εφ’ όσον υπάρχουν νέα δεδομένα οφείλουμε όλοι από τη θέση που βρισκόμαστε να τα επεξεργαστούμε και να τα περάσουμε σωστά σε όλο τον αθλητικό οργανισμό.

Σεβόμενοι τον φόβο που δεν έχει ολοκληρωτικά υποχωρήσει, αποδεχόμενοι τους ενδοιασμούς που είναι εύλογοι λόγω της μακράς αποχής, ο γονιός του γηπέδου (προπονητής) και ο προπονητής του σπιτιού (γονιός) θα πρέπει να συνεργαστούν αρμονικά για να κάνουν την επανένταξη όχι απλά ομαλή, αλλά και ελκυστική.

Οι πρώτες ημέρες έχουν λιγότερο ποδόσφαιρο και περισσότερο αθλητισμό και διασκέδαση. Πρέπει να αναζητήσουμε και πάλι τις ρίζες της αθλητικής δραστηριότητας, πρέπει να επιμείνουμε στις έννοιες “παιχνίδι” και “διασκέδαση”, για να αποκτήσει ξανά το παιδί το ενδιαφέρον του για τον αθλητισμό.

Το κυριότερο είναι αυτό για μένα. Από το να βλέπω στο επόμενο δίμηνο τον επίλογο μιας χαμένης χρονιάς, προτιμώ να βλέπω τον πρόλογο της επιστροφής σε αυτό που αγαπάμε, μας έλειψε και το ζητούσαμε απεγνωσμένα. Ή ακόμη αν θέλετε, τον συνδετικό κρίκο μεταξύ της χαμένης χρονιάς με αυτή των νέων συνθηκών.

Θα πρέπει να κάτσω με το παιδί, να του εξηγήσω με εκπαιδευτικό ρόλο τι είναι πανδημία, τι σημαίνει για τον αθλητισμό, ποια είναι τα μειονεκτήματα, αλλά και να ανακαλύψουμε τα πλεονεκτήματα με την έξοδο από την υγειονομική κρίση.

Τα παιδιά θα έρθουν στο γήπεδο, γιατί τους λείπει το γήπεδο. Τους λείπει η διαδικασία, τους λείπει το παιχνίδι, ο χαβαλές, το πείραγμα. Μόνο που αυτή τη φορά, ο αθλητισμός θα αντιπαρατεθεί σκληρότερα από ποτέ με τον εξήμηνο εθισμό στη βολή της πολυθρόνας και την αδρεναλίνη της κονσόλας.

Αλλιώς θα συμπεριφερθείς στα παιδιά 14-16 ετών και αλλιώς στα Κ6 – Κ10. Οι πολύ μικρές ηλικίες ήταν όλη μέρα στις πλατείες, στις γειτονιές, έτρεχαν, έπαιζαν, δεν έχουν χάσει την αθλητικότητά τους.

Οι μεγαλύτερες ηλικίες θέλουν περισσότερη προσοχή στο θέμα της προσαρμογής του οργανισμού στις απαιτήσεις του γηπέδου, είτε αυτό έχει να κάνει με τις τοποθετήσεις του, την ισορροπία του, την απώλεια βάρους που ενδεχομένως χρειαστεί μετά την καραντίνα, παρά με καθαρά ποδοσφαιρικά κομμάτια, τύπου τακτική και υψηλής έντασης.

Κάποια παιδιά θα “πιαστούν”. Δεν πρέπει να μας τρομάζει αυτό, αλλά καλό είναι να το προλάβουμε όπου μπορούμε. Δεν γίνεται πάντα, ούτε είναι κακό. Απλά σημαίνει ότι πέρασες πάλι από την απραξία στην κινητικότητα.

Γι αυτό πρέπει να είναι ειλικρινείς στον προπονητή τους, τώρα που θα συζητήσουν την επιστροφή. Να μην διστάσουν να πουν “δεν έκανα τίποτε έξι μήνες”. Κανείς δεν θα σε κατηγορήσει γιατί τήρησες απαρέγκλιτα τα μέτρα, γιατί θέλησες να προστατεύσεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα, περιορίζοντας τις εξωτερικές επαφές. Πρέπει όμως να έχει ο προπονητής μία γενική εικόνα του τι έκανες αυτούς τους έξι μήνες, για να διαχειριστεί σωστά την επάνοδο και αν χρειαστεί να μην κάνεις και τις τρεις μονάδες μιας προπόνησης, αλλά τις δύο.

Συνήθως με την επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές, το 70% των παιδιών δεν λένε την αλήθεια. Όχι με κακία ή κουτοπονηριά, αλλά γιατί φοβούνται ότι θα χάσουν την εκτίμηση του προπονητή αν δεν γυμνάστηκαν ή ότι θα τους ξεχωρίσει προπονητικά από το σύνολο με διαφορετικό ασκησιολόγιο. Δεν είναι όμως τιμωρητική μια τέτοια προσέγγιση, αλλά προστασία.

Ακούω καφενειακές συζητήσεις για φιλικά μεταξύ γειτονικών σωματείων και αναρωτιέμαι τι έχει να προσφέρει τη δεδομένη στιγμή κάτι τέτοιο, εκτός από το να διασκεδάσει τον φόβο της διοίκησης ή του προπονητή ότι η μονοτονία της προπόνησης δεν θα κρατήσει τα παιδιά στο γήπεδο ως το τέλος. Δουλειά πάντως του τελευταίου είναι να προσφέρει τέτοια ποικιλία στις προπονητικές μονάδες, ώστε να μην θεωρεί απαραίτητη τη διεξαγωγή φιλικού.

Τι να ευχηθώ; Καλά μυαλά. Τι να πω στα παιδιά; “Καλή αρχή” δεν μπορώ να πω Μάιο μήνα, “καλή επανένταξη” πάλι δεν μου αρέσει.”Με το καλό” θα πω. Με το καλό, να γεμίσουν πάλι τα γήπεδα με παιδικές φωνές. Χωρίς άλλες διακοπές, απαγορεύσεις, περιορισμούς. Χωρίς άλλα όνειρα σε καραντίνα…

• Ο Δημήτρης Βαφειάδης είναι πτυχιούχος των ΤΕΦΑΑ, τεχνικός διευθυντής της ποδοσφαιρικής Ακαδημίας του Αγίου Ιεροθέου και μέλος της εθνικής αποστολής των Special Olympics.