Μην τον αδικείς έτσι, ρε φίλε…

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΡΙΤΗ

Κλείνοντας πλέον τρεις μήνες φουλ αγωνιστικής δράσης στα πρωταθλήματα υποδομών, οφείλω να επαναλάβω αυτό που με χαρά διαπίστωσα -και σημείωσα εδώ- από τις πρώτες κιόλας αγωνιστικές: υπάρχει άφθονο μεράκι και απεριόριστη αγάπη γι’ αυτό που συντελείται. Σε όλες τις βαθμίδες αυτής της ποδοσφαιρικής πυραμίδας.

Υπάρχουν παιδιά που λατρεύουν αυτό που κάνουν κι ας ξέρουν ότι ένα πολύ μικρό ποσοστό θα καταφέρει να χτίσει καριέρες που χαζεύουν στις οθόνες των τηλεοράσεων και τις σελίδες του Διαδικτύου.

Υπάρχουν γονείς που αγόγγυστα σηκώνουν το υποστηρικτικό βάρος όλης αυτής της προσπάθειας, παντού ακολουθούν χωρίς να βαρυγκομούν ή να μουρμουρίζουν για τις καιρικές συνθήκες και τις επιλογές του προπονητή.

Υπάρχουν προπονητές που έναντι συμβολικής αμοιβής αφιερώνουν πολύτιμο επαγγελματικό χρόνο για να τιμήσουν την εμπιστοσύνη στον σύλλογο και στο πρόσωπό τους και με υπομονή και επιμονή παράγουν έργο, το οποίο κι αν δεν οδηγήσει σε ολοκληρωμένους ποδοσφαιριστές του αύριο, προσφέρει στα παιδιά την ικανοποίηση της προόδου και τονώνει την πίστη τους σε αυτό που αγαπούν.

 

Και αυτά, λίγο ως πολύ, τα ζούσα ως αθλητικογράφος τα τελευταία 28 χρόνια και γονιός την τελευταία δεκαετία. Εκεί που διαψεύστηκα ήταν στις οργανωτικές δομές και η έκπληξη ήταν ευχάριστη. Δεν είχα την καλύτερη εικόνα για όλους αυτούς τους βλαχοδήμαρχους -όπως συνηθίζουμε να τους λέμε- των τοπικών Ενώσεων, αλλά η συνδρομή τους είναι ενθαρρυντική, τουλάχιστον στο επίπεδο των υποδομών.

Με παρατηρητές και διαιτητές, που υπό δύσκολες συνθήκες (θυμηθείτε ότι με εξαίρεση το πρωτάθλημα των Νέων, δεν υπάρχουν καν βοηθοί διαιτητή), παλεύουν να συντηρήσουν ένα υψηλό επίπεδο δράσης, συνδυάζοντας την απόκτηση εμπειριών για τη δική τους εξέλιξη, με την εκπαίδευση των ποδοσφαιριστών.

Δεν θα ξεχάσω τον νεαρό διαιτητή (δεν έχει σημασία το όνομα, γιατί δεν είναι μόνο ένας) που διέταξε τρεις φορές την επανάληψη εκτέλεσης φάουλ (οφσάιντ), γιατί η μπάλα δεν βγήκε εκτός μεγάλης περιοχής. Και όλα αυτά υπό τις κραυγές “δεν είναι ελεύθερο ρε άσχετε, φάουλ είναι, θα ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε τριάντα χρόνια με σένα”. Αγαπητέ μου, σε οποιοδήποτε ελεύθερο λάκτισμα θα πρέπει να βγει η μπάλα εκτός περιοχής για να υπάρξει οποιαδήποτε επαφή, μην σε ξεγελούν τα τριάντα χρόνια που βλέπεις μπάλα…

Και δεν μπορώ να μην επισημάνω την προσπάθεια που καταβάλλουν οι νεαροί διαιτητές, χωρίς υπεροψία ή νεομαγκιά, να εξηγούν με λόγια ή χειρονομίες τα σφυρίγματά τους σε παιδιά που το αίμα τους βράζει και η αδρεναλίνη τους την ώρα του αγώνα χτυπάει… κόκκινα.

 

Ναι, ρε φίλε, όλα καλώς καμωμένα είναι. Πολύ ρομαντικούλης μας προέκυψες” θα πει κάποιος. Όχι φίλε μου, κάθε άλλο παρά ρομαντικός είμαι. Είμαι πολύ ωμός και κάποιες φορές άδικος στην αυστηρότητα των κρίσεων στη διάρκεια όλης αυτής της διαδρομής. Ίσως στη συγκεκριμένη περίπτωση να είχα πολύ χαμηλά τον πήχη των απαιτήσεων με όσα έχω ζήσει σε επαγγελματικές ποδοσφαιρικές κατηγορίες. Και επαναλαμβάνω, έχω εκπλαγεί ευχάριστα.

Ο χώρος των ποδοσφαιρικών υποδομών είναι μια τεράστια μπίζνα. Όχι απαραίτητα με την κακή έννοια. Μπίζνα είναι και το Champions League. Μπίζνα είναι και η Premier League. Ασύλληπτων διαστάσεων μπίζνες. Και η επιτυχία της οικειοθελούς συμμετοχής σε μία μπίζνα αξιολογείται από τα οφέλη του συμμετέχοντα.

Και για να σου αποδείξω ότι έχω αναφυλαξία στα πολλά και μαζεμένα καλά λόγια, θα κλείσω με μία παράκληση, υπόδειξη, δεν έχει σημασία, προς Ένωση και Διαιτητές.

Κύριοι, τα παιδιά που αποτελούν τον πυρήνα αυτής της μπίζνας αγαπούν πολύ αυτό που κάνουν και κοπιάζουν σκληρά για να δημιουργήσουν τις δικές τους στιγμές μέσα στο χορτάρι.

Είναι πολύ άδικο να στερούνται των επιτυχιών τους λόγω πρόχειρης συμπλήρωσης των φύλλων αγώνων.

Ναι, τα παιχνίδια είναι αλλεπάλληλα και σε σύντομο χρόνο.

Ναι, πολλές φορές σφυρίζονται από τον ίδιο διαιτητή που πρέπει να ετοιμάσει και το επόμενο φύλλο αγώνα. Αλλά είναι άδικο ρε αδερφέ,, να έχει πετύχει ο άλλος δύο γκολ και να μην βλέπει μισή φορά το όνομά του στη λίστα των σκόρερς.

Είναι άδικο να βλέπει ότι δεν μπήκε ποτέ αλλαγή κι ας έπαιξε ένα ολόκληρο ημίχρονο.

 

Το www.peristeri-academies.gr θα συνεχίσει να σέβεται τις επίσημες καταγραφές, αλλά καλού κακού πλέον θα τσεκάρει από προπονητές, παίκτες και γονιούς, για να αποφύγουμε άλλες μαγικές εικόνες στο μέλλον… Εκτός κι αν οι υπεύθυνοι των ομάδων ελέγχουν τα γραφόμενα πριν υπογράψουν το φύλλο αγώνα…

Leave a Reply