ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ ΚΟΝΤΟΜΙΧΗ: “Καταπατήθηκαν άγραφοι νόμοι…”

Η τεχνικός της γυνακείας ομάδας του Ατρομήτου Αθηνών, Καλομοίρα Κοντομίχη, παρέμεινε σιωπηλή όλες τις προηγούμενες ημέρες, ωστόσο την Τετάρτη τοποθετήθηκε μέσω ανακοίνωσης για όσα έγιναν την Κυριακή, αλλά και όσα ακολούθησαν του σοβαρού τραυματισμού της αρχηγού του συλλόγου, Μαίρης Τράγου.

Η ανακοίνωση έχει ως εξής:

“Την περασμένη Κυριακή στον αγώνα της ομάδας μας με τη Λάρισα συνέβη ο σοβαρός τραυματισμός της αρχηγού, που επισκίασε κάθε άλλο αγωνιστικό και εξωαγωνιστικό ζήτημα για μας. Στη διάρκεια της εβδομάδας προσπαθούμε παίχτριες και προπονήτρια να ανασυνταχθούμε, να στηρίξουμε τη Μαίρη, να ξεπεράσουμε το πρώτο σοκ οργανώνοντας τα διαδικαστικά της τεράστιας απουσίας για τη ζωή ολόκληρου του οργανισμού της ομάδας μας, από τα μωρά και τις Νέες Ατρομήτου, μέχρι τη σκληρή πραγματικότητα του πρωταθλήματος.

Όλες οι δυνάμεις μου προσανατολίστηκαν σε αυτήν την κατεύθυνση, αλλά διαπίστωσα σύντομα και μετά την ανακοίνωση από την πλευρά της Λάρισας, ότι θα ήταν τεράστια παράλειψη να μην τοποθετηθώ.

Στο χώρο μας, εδώ και αρκετά χρόνια που τον υπηρετώ, υπάρχουν κάποιοι άγραφοι νόμοι με όλους να τους σέβονται. Στο γυναικείο ποδόσφαιρο, οι παίκτριες αγωνίζονται με πάθος με πολύ λίγες εξ‘ αυτών να έχουν κάποια υλικά ανταλλάγματα και οι παράγοντες προσφέρουν πολλά στις ομάδες τους με ελάχιστους να αποκομίζουν κάποια κέρδη, όλοι όμως γνωρίζουν ότι όταν συμβεί ένα τέτοιο γεγονός τα αγωνιστικά, οι διαιτητές, τα αποτελέσματα, μπαίνουν στην άκρη.

Οι άνθρωποι της Λάρισας αντιμετώπισαν το γεγονός με μία απλή αναφορά “ατυχίας”, ανάμεσα στις απειλές τους για τις καλές σχέσεις μεταξύ των σωματείων μας. Οι αθλήτριες μεταξύ τους, καθώς και όποιος έχει παίξει ποδόσφαιρο στο δικό μας επίπεδο, του ρομαντικού έστω ερασιτεχνικού χώρου, γνωρίζουν τι σημαίνει ένας τέτοιος τραυματισμός και ότι παραμερίζονται όλοι οι ανταγωνισμοί.

Γνωρίζουν επίσης ότι μια φάση σαν τη συγκεκριμένη μπορεί να συμβεί, αλλά μετά οφείλουν να ευχηθούν έστω ταχεία ανάρρωση, είτε είναι σπουδαίες και φτασμένες παίκτριες, είτε μικρότερης δυναμικότητας και με λιγότερες εμπειρίες, ότι αν διαμαρτυρήθηκαν για καθυστέρηση υπέπεσαν σε σοβαρό σφάλμα και διέπραξαν ύβρεις, και ότι η ενέργεια ήταν τουλάχιστον αντικανονική.

Αυτοί και αρκετοί άγραφοι νόμοι καταπατήθηκαν.

Όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι που αν και αντιεπαγγεματικό δεν έχω καμία διάθεση να ασχοληθώ αναγκάζομαι να πω τα εξής : Στο άθλημά μας υπάρχουν σχέδια παιχνιδιού βασισμένα στην τακτική και τη στρατηγική κάθε συγκεκριμένου αγώνα. Η ομάδα μου, από την 5η αγωνιστική σε κάθε παιχνίδι στερείται 2-4 παικτριών, με τους τραυματισμούς να είναι διαστρέμματα και κατάγματα και τις αθλήτριες που αγωνίζονται να δίνουν τα πάντα για να αντιμετωπισθεί η κατάσταση.

Σε κανένα παιχνίδι δεν ζητήσαμε δικαιολογίες, ούτε αναφέραμε τις ελλείψεις μας, παρότι είναι πολύ σημαντικές και αλλάζουν την εικόνα. Αντίθετα αναδείξαμε και άλλα παιδιά όπως η 15χρονη Γιούσια, η αγωνίστρια Φυτίλη που στα 17 της έχει ξεπεράσει ήδη 2 χιαστούς ή η Κριεμπάρδη, σε διαφορετικούς ρόλους.

Δεν κατηγορήσαμε τους αντιπάλους που αντιμετωπίζουν υπέρ του δέοντος σκληρά τις νεαρές αθλήτριες μας, παίζουμε με τους μεγάλους και τους κανόνες τους και ας είμαστε μικρές. Δε θα αναλύσω φυσικά τα πλάνα της ομάδας μου, τα οποία οι παίκτριές μου υποστηρίζουν στο έπακρο, είτε έρχεται το επιθυμητό αποτέλεσμα, είτε όχι. Θα αναφέρω απλά ότι είχαμε το πλάνο μας για την αντιμετώπιση των σημαντικών για μια ακόμα αγωνιστική απουσιών στον άξονα, ότι η τερματοφύλακάς μας, Γιαννακούλη, αποσόβησε τους 3 σοβαρούς κινδύνους για την εστία μας (για τις μεγάλες δυνατότητές της την αποκτήσαμε άλλωστε), ότι η Βλασσοπούλου ήρθε λαβωμένη στο μισάωρο που μπορούσε να δώσει, απροπόνητη 3 εβδομάδες, να στηρίξει την ομάδα και την αρχηγική εμφάνιση της Μαίρης αλλάζοντας τις ισορροπίες.

Επίσης , η νεαρή σέντερ φορ της ομάδας κάθε άλλο παρά … “παραπατάει” στο γήπεδο. Δουλεύει συστηματικά εδώ και χρόνια με την προπονήτριά της και στηρίχθηκε από τις κατά 2-3 χρόνια μόνο μεγαλύτερες συμπαίκτριές της στα πρώτα άγουρα βήματά της, για να είναι στα 15 της ικανή να καθορίζει αγώνες, έχοντας πολλά να εξελίξει ακόμα.

Είναι εκείνη που κρατάει το κεφάλι της πρώτα στο χτύπημα που δέχεται η αρχηγός της και το χέρι της Μαίρης στη συνέχεια όταν αυτή σφαδάζει στο έδαφος, με τις αντίπαλες να διαμαρτύρονται και να της “ψιθυρίζουν” στο αυτί.

Η ίδια που ούτε στο ματς του πρώτου γύρου “παραπάταγε”… (για το οποίο ματς, η ομάδα μας αν και νικήτρια με πολύ καλή εμφάνιση, δεν μίλησε όσο αλαζονικά μίλησαν οι άνθρωποι της Λάρισας για το Κυριακάτικο παιχνίδι, μηδενίζοντας τις προσπάθειες της δικής μας ομάδας), αλλά φροντίζουμε όλοι γύρω της να πατάει γερά στο έδαφος.

Έχουμε μια νεανική ομάδα που μαθαίνει και εξελίσσεται, πέρα και πάνω από όλα όμως είμαστε οικογένεια, οι σκηνές και οι καταστάσεις που προκύπτουν ακόμα και από το τόσο δυσάρεστο για μας γεγονός είναι και οι λόγοι που με κάνουν περήφανη. Δε δεχόμαστε απειλές, ούτε επιτρέπουμε αιχμές για τα κορίτσια μας, θυμίζω επίσης ότι η κ. Στέλλα είναι η μητέρα της Μαίρης και η μεγάλη συναισθηματική της φόρτιση αντιμετωπίσθηκε με ειρωνικές ”συμβουλές”.

Ευχαριστούμε όλους όσους έσπευσαν να συμπαρασταθούν στη Μαίρη και ξεχωριστά τον κ. Παπακώστα, τον πρόεδρο της Γλυφάδας σε σύνδεση με την αναφορά μου στους άγραφους νόμους του χώρου μας και τον προπονητή της Λάρισας για την παρουσία του στα πρώτα δραματικά για εμάς λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα.

Επικεντρωνόμαστε στην αντιμετώπιση των ζητημάτων μας, τελειώνοντας εδώ μία αντιπαράθεση που δεν έπρεπε να έχει ξεκινήσει. Πρέπει να ανεβούμε το βουνό που ορθώνεται μπροστά μας και τα κορίτσια μας να υπερβούν με την ψυχή τους για ακόμα μια φορά τα εμπόδια.

Η Μαίρη σύντομα θα ηγείται ξανά των προσπαθειών τους, πιο δυνατή και έχοντας κερδίσει πλέον το δικαίωμα να μην επαναληφθούν “τσιμπήματα” που οδηγούν σε χαρακτηρισμούς και κόκκινες, ούτε χουλιγκανισμοί σε Beach soccer…

Περαστικά από όλους μας στη Βάσω Κυδωνάκη, τους δικούς της και την ομάδα της.

Καλομοίρα Κοντομίχη”.