Θ. Τρανός: “Θέλω το πρωτάθλημα”

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΡΙΤΗ

Συναντιόμαστε συχνά πυκνά, γιατί επισκέπτομαι συχνά το ΕΑΚ Ηφαίστου, λόγω των 4 ομάδων που φιλοξενεί υπό κανονικές συνθήκες, ακόμη και 6 με τη Χωράφα υπό ανακαίνιση κι εκείνος βρίσκεται τουλάχιστον 6-7 ώρες καθημερινά εκεί.

Ο λόγος για τον προπονητή της πρώτης ομάδας και υπεύθυνο της ποδοσφαιρκής Ακαδημίας του Ηφαίστου Περιστερίου, Θόδωρο Τρανό. Παρακολουθώ και εκτιμώ τη δουλειά του, αλλά αν κάτι μ’ εκνευρίζει μαζί του είναι ο πληθυντικός που μόνιμα χρησιμοποιεί. Ίσως περνάω κι εγώ την “κλιμακτήριό μου” από τότε που έβαλα το 4 πρώτο ψηφίο στην ηλικία μου, αλλά εν πάση περιπτώσει ήταν το θέμα με το οποίο άνοιξα την κουβέντα μαζί του, όταν επιτέλους βρέθηκε ελεύθερος χρόνος για να τα πούμε, υπό τον όρο ότι θα μιλήσουμε στον ενικό.

“Μου αρέσει ο πληθυντικός. Όχι γενικά αυτό που λένε “πληθυντικός ευγενείας”. Ο πληθυντικός που αποδεικνύει ότι ο άλλος σέβεται αυτό που κάνεις, αυτό που είσαι. Στην πορεία θα έρθει και ο ενικός αναπόφευκτα.

Εδώ υπάρχουν γονείς που τους γνωρίζω πλέον 7-8 χρόνια και φυσικά θα μιλήσουμε στον ενικό, αλλά εκτιμώ και το γεγονός ότι δημοσίως θα μου μιλήσουν και θα τους μιλήσω στον πληθυντικό”.

– Είσαι δηλαδή λιγάκι απόμακρος…

“Θα στο πω διαφορετικά. Δεν είμαι ο τύπος που θα βγει για προπόνηση ή θα πάει στην εξέδρα, θα δει τους γονείς ή τους φιλάθλους και θα αρχίσει τα “γεια σας μάγκες, όλα καλά;”. Δεν είμαι αυτός ο τύπος. Ο χώρος δουλειάς μου είναι το γήπεδο και αυτό το γραφείο. Η πόρτα είναι πάντα ανοικτή για όλους, χωρίς κλεφτές ματιές στο ρολόι. Να συζητήσουμε ο,τιδήποτε μπορεί να τον απασχολεί για το παιδί του και την αθλητική του πρόοδο. Γι’ αυτό άλλωστε δεν είμαστε εδώ;”

– Δεν φοβάσαι όμως ότι έτσι πιθανόν κάποιοι να αισθανθούν ότι δεν έχουν την ίδια αντιμετώπιση;

“Θα το αισθανθεί αυτό κάποιος αν ζητήσει να μιλήσουμε και με την Α ή Β δικαιολογία, αυτό δεν γίνει. Διαφορετικά γιατί να αισθανθεί κάτι τέτοιο; Τα πράγματα εδώ είναι ξεκάθαρα από την πρώτη στιγμή που γίνετα η εγγραφή του παιδιού στον σύλλογο.

Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορούν να παίξουν 30 παιδιά στην ενδεκάδα, είναι ξεκάθαρο ότι δεν χρειάζονται την ίδια προπόνηση όλα τα παιδιά, είναι ξεκάθαρο ότι ζητάω τη συνεργασία του γονιού για να πετύχουμε περισσότερα πράγματα.

Σε όλα τα τμήματα, από το εφηβικό μέχρι και τα αστεράκια, έχουμε δύο ή και τρεις ομάδες, ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών. Και όλα τα τμήματα παίρνουν μέρος σε 2 και 3 διοργανώσεις. Υπάρχουν αγώνες και σε πολύ ανταγωνιστικό επίπεδο για όλους”.

– Υπάρχει όμως και η συνδρομή που είναι ίδια για όλους…

“Βεβαίως και έχουν όλοι τις ίδιες παροχές. Επειδή η καθημερινότητα είναι μια απίστευτη οικονομική σπαζοκεφαλιά, μπορώ να σου μιλήσω αν θες για τα οικονομικά με κάθε λεπτομέρεια.

Έρχεται εδώ κάποιος, βλέπει ένα τμήμα, βλέπει 30 παιδιά και λέει: 30 παιδιά Χ 30 ευρώ = 900 ευρώ το μήνα, μόνο από αυτό το τμήμα. Ωραία επιχείρηση οι μάγκες. Ας τα βάλουμε κάτω λοιπόν. Το τμήμα αυτό έχει προπονητή, ο οποίος πρέπει να πληρωθεί. Το τμήμα αυτό παίρνει μέρος σε 2 ή και 3 διοργανώσεις, τα παιχνίδια των οποίων στοιχίζουν από 200-250 ευρώ τον μήνα.

Με τη συγκεκριμένη συνδρομή γίνονται συνήθως 2 ή 3 προπονήσεις. Εδώ γίνονται 4 ή 5, με έξτρα προγράμματα ενδυνάμωσης, εκρηκτικότητας και τεχνικής εξέλιξης. Εδώ υπάρχει η παροχή φυσιοθεραπευτηρίου, εδώ υπάρχει η παροχή γυμναστηρίου, εδώ υπάρχει γιατρός που εξυπηρετεί κάθε πιθανή περίπτωση. Πες μου λοιπόν, αν από αυτά τα 900 ευρώ, περισσεύουν χρήματα, για να τα διαθέσεις λόγου χάρη στην πρώτη ομάδα, λέω εγώ, που είναι και η βιτρίνα του συλλόγου. Γιατί εγώ θα ήθελα ένα μέρος των χρημάτων να πηγαίνουν στην πρώτη ομάδα. Η Ακαδημία είναι ένα έσοδό σου και τα ερασιτεχνικά σωματεία δεν έχουν και πολλά.

Και βέβαια να ξέρουν όλοι ότι δεν υπάρχουν αυτά τα 900 ευρώ. Η καθημερινότητα όλων μας είναι πάρα πολύ δύσκολη και αυτό είναι σεβαστό. Υπάρχουν ειδικές κατηγορίες χαμηλόμισθων ή ανέργων, που σίγουρα έχουν άλλη διευκόλυνση, υπάρχουν άνθρωποι που και αυτοί δυσκολεύονται και αυτή τη στιγμή οφείλουν και 1 και 2 μήνες. Άρα λοιπόν να μιλάμε για 600-700 στην καλύτερη περίπτωση. Δεν είναι όλα όσο ιδανικά τα παρουσιάζει ένας απλός πολλαπλασιασμός.

Και τώρα θα σε ρωτήσω, πώς εγώ θα συνεχίσω να προσφέρω όλα εκείνα τα έξτρα που θεωρώ απαραίτητα για την αθλητική πρόοδο και υγεία του αθλητή, όταν στον σύλλογο δεν εισρέουν ούτε καν τα απαραίτητα, τα προσυμφωνηθέντα για την ομαλή λειτουργία του;

Ή θα πρέπει να περικοπούν κάποια από αυτά ή να λιγοστέψουν τα παιχνίδια ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο”.

– Αυτό είναι θέμα αδυναμίας ή ασυνέπειας;

“Όταν είναι θέμα αδυναμίας σου είπα ότι είναι σεβαστό εξ αρχής. Κι εφ’ όσον το γνωρίζεις προγραμματίζεις κι εσύ ανάλογα μέχρι που θα απλώσεις το σεντόνι. Όταν όμως είναι θέμα ασυνέπειας με ενοχλεί πολύ. Γιατί είναι παράλληλα και θέμα ασέβειας προς τον σύλλογο και αυτά που προσπαθεί να προσφέρει στο παιδί σου, το οποίο και μας εμπιστεύτηκες.

Καταλαβαίνω ότι το ποδόσφαιρο είναι αρκετά διαφορετικό από τις υπόλοιπες δραστηριότητες. Κανείς δεν πήγε στο ωδείο να βάλει… χέρι στο δάσκαλο της μουσικής για την ποιότητα των μαθημάτων. Κανείς δεν του ζήτησε διευκόλυνση γιατί η κιθάρα κοστίζει 500 ευρώ. Κανείς δεν πήγε στο φροντιστήριο των αγγλικών να υποδείξει στη δασκάλα της γλώσσας πως θα κάνει το μάθημα ή γιατί τα βιβλία στοιχίζουν 150 ευρώ στο βιβλιοπωλείο.

Στο ποδόσφαιρο όμως έχουν όλοι άποψη για το πως πρέπει να γίνεται η προπόνηση, ποιο σύστημα θα πρέπει να παίζει η ομάδα, πότε πρέπει να γίνονται και ποιες αλλαγές στον αγώνα. Το βλέπουμε, το ξέρουμε όλοι.

Στο ποδόσφαιρο τα σκεφτόμαστε τα 30 ευρώ, γιατί πιθανότατα θεωρούμε ότι την ίδια δουλειά θα μπορούσαμε να την κάνουμε κι εμείς στην αυλή του σπιτιού και να μας μείνει και το 30άρι. Ε, ας γίνει έτσι τότε. Αν όμως μου εμπιστεύεσαι το παιδί σου, θα το κάνεις με την καρδιά σου, θα σεβαστείς και τις αποφάσεις μου γιατί έτσι θα μάθει και το παιδί να τις σέβεται και θα είσαι κοντά του και κοντά στον σύλλογο, γιατί έτσι θα βελτιώσεις με τον τρόπο σου και το περιβάλλον.

Εμένα δεν είναι απλά η δουλειά μου να βελτιώσω αθλητικά το παιδί. Είναι το συμφέρον μου να γίνει καλός ή χρήσιμος ποδοσφαιριστής, γιατί έτσι θα μειώσω το κόστος της πρώτης ομάδας και ταυτόχρονα θα βελτιώσω την εικόνα της. Δεν θα χρειάζεται να καταφεύγω στην αγορά, αν έχω καλούς ποδοσφαιριστές από τα φυτώρια. Άρα δεν είμαι εδώ για να εξυπηρετώ τα “φιλαράκια” μου, αλλά για να βελτιώσω το σύνολο και μέσα από αυτό να αναδειχθούν αυτοί που θα φτάσουν και πιο ψηλά”.

– Οι σχέσεις μεταξύ των περιστεριώτικων ομάδων;

“Από τη δική μου οπτική, είναι ίσως καλύτερες από ποτέ. Αν θες και η κρίση έχει διαδραματίσει το δικό της ρόλο, ώστε να έρθουμε πιο κοντά και όχι με συντεχνιακό πρίσμα.

Από τη στιγμή που έκλεισε η Χωράφα για την ανακατασκευή, οι διευκολύνσεις στα σωματεία που έμειναν άστεγα ξεπέρασαν κάποιες στιγμές και τις πραγματικές μας δυνατότητες. Ο Ήφαιστος έκοψε ένα τέταρτο προπόνησης από όλα του τα τμήματα ώστε να απελευθερωθούν ώρες και να βολευτούν ο Άγιος Ιερόθεος, η Ανθούπολη, όσοι είχαν ανάγκη. Και είμαι πεπεισμένος ότι αυτό θα κάνουν κι εκείνοι για τον Ήφαιστο, αν και όποτε χρειαστεί κάτι. Έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον, για να βελτιωθεί συνολικά το περιστεριώτικο ποδόσφαιρο και να γίνει πόλος έλξης για τα παιδιά ο χώρος μας.

Πριν 3-4 χρόνια γίνονταν αγώνες Ακαδημιών Ηφαίστου – Ηρακλή και οι γονείς έπαιζαν ξύλο στην εξέδρα! Κι αν δεν γίνονταν συγκεκριμένες ενέργειες σε συνεργασία με τον Χριστόφορο και τον Θύμιο (σ.σ.: Χριστοφορίδης και Γεωργακόπουλος, παράγοντες Ηρακλή Π.) δεν θα υπήρχε σήμερα ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα. Παιδί ζητησε το δελτίο του να πάει στον Ηρακλή, παιδί ήρθε από τον Ηρακλή στον Ήφαιστο”.

– Οι σχέσεις με τους ποδοσφαιριστές;

“Δώσαμε τον Ζώγκο στον ΠΑΣ Γιάννινα (Α΄εθνική), τον Λεβέντη στην Καλλιθέα (Β” εθνική), τον Κυριαζή και τον Ζήκο στον Άγιο Ιερόθεο (Γ’ εθνική). Δεν έχουμε το κόμπλεξ ότι πρέπει να μείνει εδώ κάποιος που βλέπει το μέλλον του κάπου ψηλότερα τη δεδομένη στιγμή. Φιλοδοξούμε να φτάσουμε εμείς ψηλότερα, ώστε να θέλει ο παίκτης να έρθει ή να μείνει εδώ.

Χθες στις τέσσερις αλλαγές που δικαιούμαστε στην πρώτη ομάδα, η μία ήταν γεννηθείς το 2000, οι δύο το 2001 και ένας το ’95. Και αυτός του ’95, 22 χρόνων είναι έτσι; Δεν είναι μεγάλος. Αλλά θέλω να σου πω, ότι παιδιά που πριν 1-2 μέρες είχαν χάσει 3-0 ως Νέοι στα Λιόσια, έπαιξαν στο αντρικό και νικήσαμε 0-2 τον Θρίαμβο.

Μπροστά σου έχεις τη φωτογραφία της αντρικής ομάδας. Οι επτά της κάτω σειράς είναι από το εφηβικό. Και άλλοι τέσσερις στην πάνω σειρά ήταν στο εφηβικό, δηλαδή από το φυτώριο του συλλόγου. Και ο σύλλογος είναι στην τριάδα της Α’ κατηγορίας. Ε, διάολε, γίνεται μια δουλειά εδώ πέρα.

Υπάρχει αλληλοεκτίμηση, υπάρχει κοινή αφετηρία φιλοδοξιών και ο τερματισμός είναι ακόμη μακριά”.

– Ναι, αλλά υπάρχει και μία μικρή αντίφαση εδώ. Δηλαδή, ναι μεν προωθούμε τα δικά μας παιδιά, αλλά θέτουμε και υψηλούς στόχους ως ομάδα. Αυτά δεν μπορεί να συμβαδίζουν πάντα.

“Δεν είπα ότι αυτό γίνεται σε βάρος της ποιότητας. Είμαι μικρός, είμαι 33 χρόνων και αρκετά παιδιά από την πρώτη ομάδα μεγαλώσανε μαζί μου, κάποιοι είναι σαν αδέρφια μου. Αν όμως παρουσιάστηκε η ευκαιρία για έναν καλύτερο παίκτη στα μέτρα του Ηφαίστου, δεν είχαν και οι ίδιοι πρόβλημα να κάνουν ένα βήμα πίσω

Το φθινόπωρο θυμάσαι, γιατί σε είχα δει σε κάποιες προπονήσεις, ότι είχα εδώ το δυτικό κλιμάκιο της ΕΠΣΑ. Έναν παίκτη του Ηφαίστου έστειλα στην Μικτή. Και επέμενα για τον Δρουγουνάκη του Ηρακλή. Επέμενα για τον Ζέρβα του Ολυμπιακού Λιοσίων. Πέντε παιδιά από την περιοχή μας πήγαν στα κεντρικά και παίζουν.Αν είσαι καλός ρε φίλε, θα παίξεις, κανείς δεν μπορεί να σου κόψει τον δρόμο. Άντε να βρεθεί ένα “στραβόξυλο” που θα σε φρενάρει 2-3 μήνες, θα τον βρεις τον δρόμο σου όμως.

Εδώ παίζουν τα παιδιά, αλλά είναι και η ομάδα ψηλά. Αν δεν ήταν ψηλά, δεν θα μπορούσα να το κάνω. Θα έλεγαν όλοι, “τι κάνει αυτός, παίζει με τα παιδάκια”. Και μιλάμε για ένα από τα καλύτερα πρωταθλήματα των τελευταίων ετών. Έξι ομάδες πάνε για άνοδο και οκτώ παλεύουν για τον υποβιβασμό και μιλάμε για κατηγορία που πας κατευθείαν Γ’ εθνική, οπότε καταλαβαίνεις και τι μπάτζετ έχουν δημιουργηθεί για να ανέβουν. Εμείς έχουμε μπάτζετ 1.500 ευρώ τον μήνα και ένα χιλιάρικο παίρνει ένας παίκτης σε άλλες ομάδες.”.

– Θες να ανέβεις ή είναι ακριβό το σπορ παραπάνω;

“Πες μου τώρα, σε ποια κανονική ποδοσφαιρικά χώρα θα συζητήσουμε αυτό το πράγμα. Πες μου ειλικρινά. Σου απαντώ ευθέως: ναι, εγώ θέλω να ανέβω, θέλω το πρωτάθλημα. Αν η διοίκηση τα βάλει κάτω και δει ότι δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε, ας πάει ο επόμενος. Αλλά εμείς θα είμαστε σε θέση ανόδου. Δεν θα κάτσω να χάσω, για να μην ανέβω. Ξεκάθαρα πράγματα.

Υπάρχει ένας φόβος ότι αν βρεθείς κάπου με υψηλότερες οικονομικές απαιτήσεις και δεν τα καταφέρεις, θα διαλυθείς. Θα διαλυθείς μόνο εάν ανεβαίνοντας, πας το μπάτζετ σου πέρα από τις δυνάμεις σου, κάνεις ανοίγματα και δημιουργήσεις χρέη υποθηκεύοντας το μέλλον σου.

Αν αρχίσεις να μοιράζεις αντί για κατοστάευρα, χιλιάρικα και κοπεί ξαφνικά η χρηματοδότηση από τον… ψωνισμένο που ήθελε να ανεβάσει την ομάδα, τότε ναι, έχεις μεγάλο πρόβλημα.

Μα, εδώ δεν μιλάμε για κάτι τέτοιο. Γιατί να κάνεις κάτι τέτοιο; Θα συνεχίσεις με την ίδια ακριβώς φιλοσοφία. Κι αν σε αντέξει το σκοινί. Αλλιώς μια εμπειρία ακόμη λοιπόν… Αλλά θέλω η ιστορία να γράψει ότι ο Ήφαιστος ανέβηκε στη Γ’ εθνική. Κύπελλο Αθήνας έχει πάρει. Στην Δ΄εθνική έχει παίξει. Στην Γ΄εθνική, όχι. Αν είχε παίξει στη Γ΄εθνική, ο στόχος μου θα ήταν να φτάσουμε στη Β’ κι ας μην γινόταν ποτέ.

Είμαστε τέσσερα χρόνια στην Α’ κατηγορία και μάλιστα στις υψηλές θέσεις. Είμαστε μια ομάδα νοικοκυρεμένη, μια ομάδα που δεν χρωστάει ούτε ένα ευρώ σε κανέναν, πότε θα κάνεις δηλαδή το βήμα παραπάνω;”.

– Και να πας Γ’ εθνική με 50 νοματαίους στην εξέδρα;

“Αν ανέβουμε, θα αλλάξει και αυτό. Και να μην ανέβουμε, θα αλλάξει. Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να αλλάξει. Αλλά δεν είναι αυτός ο κόσμος του Ηφαίστου και το ξέρεις καλά. Μόνο στο παιδικό, που βλέπω ότι του έχεις μία αδυναμία έρχονται πάνω από 100…”

– Ώπα, ώπα. Για να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις. Το παιδικό τμήμα είναι τμήμα υπόδειγμα σε ό,τι αφορά στην επικοινωνία του. Έχει ως και δική του ομάδα στα social media, ενημερώνει με κάθε λεπτομέρεια για οποιαδήποτε δραστηριότητά του, τα παιχνίδια του, συνθέσεις, σκόρερς, αποστολές. Τα πάντα. Ακόμη κι αν δεν το παρακολουθήσεις από κοντά κάποια στιγμή, την επόμενη μέρα έχεις μασημένη τροφή για να γράψεις, Ποιός δεν θα προβάλλει την δραστηριότητά του, όταν έχει τα πάντα στο πιάτο;

“Στα λόγια μου έρχεσαι. Στο παιδικό λοιπόν, υπάρχει ο Τζίμης (σ.σ.: Καριώτης) που κάνει καταπληκτική δουλειά, υπάρχει η Αθανασία που έχει βοηθήσει πάρα πολύ σε γραμματειακή υποστήριξη, όπως λες και μόνος σου. Γιατί είναι μια ομάδα γονιών που έχουν μία καταπληκτική παρέα, γιατί είναι όλοι μαζί από τα τζούνιορ κάποιοι ακόμη. Και αγάπησαν τον Ήφαιστο, ενδιαφέρονται για τον Ήφαιστο και κάνουν πράγματα που υπερβαίνουν τον ρόλο του γονιού συνοδού. Και του χρόνου θα είναι στο εφηβικό πλέον και θα μου λες τα ίδια.

Και υπάρχουν και σε άλλα τμήματα τέτοιες παρέες, που απλά δεν έχουν οργανωθεί και δεν έχουν σχεδιάσει τέτοιες δράσεις. Αυτό λοιπόν είπα και προηγουμένως. Έλα πιο κοντά στην ομάδα, αγάπησε την ομάδα. Δεν είναι το 5ευρω ή το 10ευρω του εισιτηρίου που θα πληρώσεις για να δεις την αντρική ομάδα, που θα μας σώσει. Είναι η παρουσία σου. Είναι ότι υπάρχουν πράγματα στα οποία μπορείς να βοηθήσεις και δεν κοστίζουν. Αλλά αν γίνουν θα πάνε όλο τον σύλλογο, 1-2 σκαλιά παραπάνω. Κι αυτό είναι καλό για το παιδί σου που βρίσκεται εδώ.

Κοίταξε, μην κρυβόμαστε. Ο Ήφαιστος ταλαιπωρήθηκε πολύ στο διοικητικό κομμάτι τα τελευταία χρόνια. Εγώ είμαι οκτώ χρόνια εδώ και ως παίκτης μόνο άλλαξα πέντε διοικήσεις! Υπήρξαν και πικρίες, υπήρξαν απομακρύνσεις ή αποστασιοποιήσεις γι’ αυτό το λόγο. Ξέρεις, σε αυτό το επίπεδο λειτουργεί και λίγο το “να δώσω εγώ λεφτά για να πανηγυρίζει ή να γίνει μάγκας ο τάδε”.

Το βλέπω, το ακούω, όταν έρχομαι σε επαφές αναζητώντας χορηγούς για τα τμήματα, να διαθέσουμε τα ημερολόγια ή σε άλλες προωθητικές κινήσεις.

Και πρέπει να το πω κι ας στενοχωρηθούν κάποιοι, το κρίμα στον λαιμό μου. Έναν, μόνο έναν, άνθρωπο έχω διακρίνει που ήταν εδώ και τα οκτώ χρόνια, ανεξαρτήτως διοίκησης, ανεξαρτήτως προέδρου ή προπονητή, ανεξαρτήτως αγωνιστικής πορείας ή κατηγορίας. Ο Χριστονάκης. Εγώ ξέρω τον Μανόλη. Ο πατέρας του ήταν πρόεδρος εδώ. Όποιος και να ήταν στον Ήφαιστο, αυτό που ήταν να προσφέρει, αυτό που μπορούσε να προσφέρει, το πρόσφερε και το προσφέρει ακόμη.

Η τωρινή διοίκηση, είναι αλήθεια ότι δεν “έχει” το επικοινωνιακό κομμάτι. Δεν “έχει”, δεν την ενδιαφέρει, η ουσία πάντως δεν αλλάζει. Δεν είναι ρε παιδί μου, οι φίλοι. Οι φίλοι των ποδοσφαιριστών, οι φίλοι των φιλάθλων, δεν έχουν αυτό το παρεΐστικο ή αν θες το δημοσιοσχετίστικο. Κάνουν τις δουλειές τους, βοηθάνε, έβγαλαν την ομάδα από πολύ δύσκολες καταστάσεις, στα πρόθυρα της διάλυσης ήταν και αυτό δεν νομίζω ότι υπάρχει Ηφαιστιώτης που δεν τους το αναγνωρίζει”.

– Εντάξει, όμως μιλάμε για μία low budget ομάδα, οπότε δεν θα το αποθεώσουμε κιόλας…

“Μια στιγμή, γιατί αυτό το low budget είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων. Δεν ζήτησα 10 παικταράδες, γιατί δεν θα έπαιζαν οι μικροί μου. Ζήτησα 5-6 για να έρθουν να “κουμπώσουν” δίπλα τους οι μικροί. Άρα λοιπόν, αν θες να πεις κάτι, πες ότι τους βόλεψε αυτό το πλάνο δουλειάς. Μην λες ότι δεν πληρώνουν, γιατί δεν ξέρεις αν θα πληρώσουν εφ’ όσον τους ζητηθεί. Τσακώνομαι με τη διοίκηση για άλλα πράγματα, στο οικονομικό δεν έχω αφορμή για να το κάνω”.

– Να ξαναγυρίσουμε στο αγωνιστικό. Πότε σταματάει το “διασκεδάζω το ποδόσφαιρο” και θα αρχίσω να σκέφτομαι και το αποτέλεσμα. Πότε αρχίζει το ανταγωνιστικό ποδόσφαιρο;

“Στα Τζούνιορ παίρνεις τα ερεθίσματα, στο παμπαιδικό αρχίζεις να δίνεις ταυτότητα, στο παιδικό ξεκαθαρίζει εάν ο παίκτης θα γίνει ποδοσφαιριστής και όχι απαραίτητα επαγγελματίας ή θα ολοκληρώσει την διαδρομή του ως χομπίστας.

Από το παιδικό λοιπόν, γιατί προσωπικά το θεωρώ κομβικό κομμάτι της διαδρομής, αρχίζουν οι απαιτήσεις και γίνεται ουσιαστικότερος ο διαχωρισμός των υπο-ομάδων μέσα στο τμήμα. Υπάρχει δηλαδή το αγωνιστικό τμήμα που θα πάρει μέρος στην ΕΠΣΑ και υπάρχει και το Β’ ή και το Γ’ που θα μπουν σε άλλες διοργανώσεις. Τα παιδιά θα παίξουν όλα και πολλές φορές δημιουργήσαμε και υπο-ομάδα που θα μπορούσαμε να αποφύγουμε λόγω των επιπλεον εξόδων που συνεπάγεται κάτι τέτοιο, ώστε να έχουν τον απαραίτητο χρόνο συμμετοχής.

Επιπλέον η συμμετοχή σε αυτές τις υπο-ομάδες δεν έχει πάντα να κάνει με το φυσικό ταλέντο και την προοπτική του ποδοσφαιριστή. Όπως ξέρεις τα ηλικιακά κλιμάκια έχουν μία ψαλίδα δύο ή και τριών ετών. Δηλαδή, ένα παιδί που ανεβαίνει από το παιδικό στο εφηβικό έχει να ανταγωνιστεί παιδιά έως και δύο χρόνια μεγαλύτερα και όλοι γνωρίζουμε πόσο μεγάλη διαφορά κάνει σε αυτές τις ηλικίες μια διαφορά δύο ετών. Αν λοιπόν δεν έχει και τη σωματοδομή ή τη μυϊκή δύναμη να ανταπεξέλθει, χρειάζεται μία προετοιμασία, δεν μπορείς να το ρίξεις με το.. καλημέρα στον λάκκο με τα λιοντάρια. Φυσικά και θα ξεκινήσει από το Β’ ή το Γ’ κι ας έχει αυτό το κάτι που μπορεί να τον κάνει να ξεχωρίζει για την ηλικία του.

Για να επανέλθω όμως στο αρχικό ερώτημα, ναι, από το παιδικό και στα αγωνιστικά τμήματα μας ενδιαφέρει και το αποτέλεσμα. Αν χάσουμε, χάσαμε. Θα τα βάλουμε κάτω, να δούμε τι μπορούμε να διορθώσουμε, ποια ήταν τα δικά μας λάθη, αλλά ως εκεί. Δεν θα πάρουμε κεφάλια, ούτε θα αρχίσουμε τις φωνές ή τις τιμωρίες. Προς Θεού. Αλλά δεν θα είμαστε όμως ακόμη στο “δεν βαριέσαι ρε αδερφέ και περάσαμε όμορφα”. Αυτό εννοώ όταν λέω μ’ ενδιαφέρει και το αποτέλεσμα. Δεν θα κάνω ντε και καλά 5 αλλαγές στο 41′, όταν το σκορ είναι στο 0-0 και βλέπω ότι η ομάδα είναι καλύτερη, διεκδικεί, ψάχνει και το έχει το γκολ, απλά για να πάρει χρόνο συμμετοχής και ο τελευταίος παίκτης που δεν ήταν στις αρχικές επιλογές. Υπάρχει και άλλο παιχνίδι, με το δεύτερο τμήμα που μπορεί να παίξει 80λεπτο. Και την άλλη εβδομάδα να είναι αντίστροφα τα πράγματα”.

– Είναι ο τρίτος χρόνος που βρίσκεσαι επικεφαλής των Ακαδημιών. Είσαι ευχαριστημένος από τον τρόπο που κινείται το πράγμα, από την εξέλιξή του;

“Εγώ, ναι. Υπάρχουν τομείς που έχουμε κάνει σημαντική πρόοδο. Υπάρχουν άλλοι που είναι πιο αργά τα βήματα και αυτό είναι για μένα στενάχωρο. Υπάρχουν και πισωγυρίσματα, γίνονται λάθη, ασφαλώς και γίνονται. Αλλά το γενικό πρόσημο είναι θετικό, πιστεύω.

Όταν ανέλαβα, είπα ότι σε τρία χρόνια θα διεκδικούμε πρωτάθλημα και σε πέντε χρόνια θα είμαστε μία διαφορετική ομάδα, θα έχουμε αλλάξει σελίδα, θα έχουμε πάει παρακάτω. Στον τρίτο χρόνο, είμαστε εκεί που υπολόγιζα. Όχι 100%, γιατί κάποια πράγματα γύρω γύρω δεν είναι έτσι όπως θα τα ήθελα, αλλά είμαστε εντός πλάνου. Μιας και οι Ακαδημίες σ’ ενδιαφέρουν, θέλω του χρόνου να πάρουμε την ΕΠΣΑ στους Νέους. Να δούμε και τη συνέχεια”.

– Θόδωρε σ’ ευχαριστώ για την κουβέντα.

“Κι εγώ για το ενδιαφέρον στη δουλειά που γίνεται στις ακαδημίες. Εμένα με ανανεώνει. Εσένα;”

– Πολύ.