Ντεμπουτάρει ο… Αλάδωτος.
Βέρος Περιστεριώτης και κουςκουςιάρης, υπόσχεται τακτική επικοινωνία, αλλά μην τον παίρνετε στα σοβαρά, μέχρι αποδείξεως του εναντίου.
Καλημέρα, όλη μέρα. “Θα τα λέμε κάθε μέρα εκτός Σαββατοκύριακου και καθημερινών” που μου είπε κι ο Μήτσος (ο Κριτής, ντε) που γνωρίζει καλύτερα τους… Ικαριώτικους βιορυθμούς μου.
Πέρα από την πλάκα, θα τα λέμε συχνά, γι αυτό και να σας συστηθώ. Είμαι ο… Αλάδωτος. Δεν φταίω εγώ, έτσι με φωνάζουν από νινί ακόμα. Τσακώθηκε ο νονός με τον πατέρα, δεν τον ξανάδαμε ποτέ κι η καθε βάβω στη γειτονιά το πήρε σκοινί κορδόνι “πού πήγε πάλι το… αλάδωτο;”, “άκου τι έκανε το… αλάδωτο;” και πάει λέγοντας.
Εκτός από… Αλάδωτος όμως, είμαι και… Κουςκουςιάρης, οπότε και το σκέφτηκε ο Μήτσος και μου λέει “γιατί δεν μοιράζεσαι αυτή τη… φώτιση, γιατί δεν προσφέρεις αγνή γνώση σ’ όλους μας”; Θα το κάνω λοιπόν.
Άκλαφτα και αναπάντητα παρέμειναν μία ντουζίνα μηνύματα του Γ.Γ.Α., Γιώργου Μαυρωτά. εν καιρώ πανδημίας προς τους λοιμωξιολόγους, ακόμα και κάποια με τα οποία ζητούσε διευκρινήσεις. Για να μην αναρωτιόμαστε, γιατί ο αθλητισμός άνοιξε τελευταίος και καταϊδρωμένος.
Φανατικότερος μάλιστα υπέρμαχος της άποψης ότι ο αθλητισμός αποτελεί υπερ-εστία μετάδοσης του ιού, είναι ο συμπαθής επιστήμων Τσιόδρας. Ακόμη και στην τελευταία συνεδρίαση, με “κρύα καρδιά” έδωσε το Ο.Κ., λόγω του ότι ούτως ή άλλως από τις 15 Μαΐου ανοίγουμε διάπλατα τα μπουτάκια στους απανταχού τουρίστες.
Ακόμη και τώρα όμως ήταν πρώτος μεταξύ αυτών που επέβαλλαν την 20ήμερη προπόνηση με ολιγάριθμα και σταθερής σύνθεσης γκρουπ στα ομαδικά αθλήματα, ενώ “μετακόμισε” στο τέλος του μήνα την ουσιαστική έναρξη δραστηριότητας σε αυτά που λέει “υψηλής επικινδυνότητας”, δηλαδή ομαδικά σε κλειστά γυμναστήρια και μαχητικά αθλήματα.
Βέβαια ακόμη και τον Τσιόδρα θα τον αγαπήσεις όταν στην αντίπερα όχθη βλέπεις τύπους που λίγες μόνο ώρες μετά την άρση του απαγορευτικού, άρχισαν να ανακοινώνουν πανηγυρικά τουρνουά! Τουρνουά, ρε μπαγλαμά και ταληροφονιά; Τα παιδιά έχουν να προπονηθούν έξι μήνες κι εσύ ανακοινώνεις τουρνουά;
Έχουν να δώσουν οποιαδήποτε επιβάρυνση σε μύες, τένοντες, συνδέσμους και το όλο συναπάντημα 6 (έξι!) ολόκληρους μήνες, έχουν ένα εξάμηνο (μπας και το εμπεδώσεις) να κάνουν αλλαγή κατεύθυνσης κι εσύ μιλάς για τουρνουά; Και τα γόνατα, τους αστραγάλους που “θα πάρουμε στα χέρια” (γιατί στις θλασούλες απλά θα πανηγυρίζουμε) ποιός θα τα πληρώσει βρε μπαγλαμά;
Ευχή και κατάρα σας δίνω ρε. Βάλτε τους στη θέση τους και αφήστε τους στη μοναξιά τους, όλους εκείνους που θα προσπαθήσουν σε 2 μήνες να βγάλουν τα “σπασμένα” της χρονιάς στις πλάτες μας. Μην κάνετε τα παιδιά σας πειραματόζωα σε ακραία τεστ αντοχής.
Ακόμα δεν αρχίσαμε και χαλάω το στόμα μου πρωινιάτικα. Αϊ σιχτίρ πια. Συγχύστηκα. Τα λέμε…
