Η Καλομοίρα Κοντομίχη δεν είναι χθεσινή στον χώρο του ποδοσφαίρου γυναικών. Ούτε προχθεσινή. Και παίκτρια ήταν και προπονήτρια είναι και οραματίζεται το μέλλον στο ίδιο μήκος κύματος.
Φέτος κλείνει δέκα χρόνια στο Περιστέρι, στη διάρκεια των οποίων μετράει ουκ ολίγες υπερβάσεις και διαρκή αναθεώρηση των στόχων που εκπληρώθηκαν νωρίτερα. Ας την αφήσουμε να μας διηγηθεί την ιστορία της που δεν έχει μόνο δάφνες και λουλούδια, αλλά και γύρω γύρω μέλισσες…
“Στον Ατρόμητο ήρθα ως παίκτρια το 2012. Ήμουν μια δεκαετία περίπου στην Καλλιθέα, ωστόσο εκείνη τη χρονιά η ομάδα αποσύρθηκε από το πρωτάθλημα για οικονομικούς λόγους. Έκανα τότε ήδη τα πρώτα δειλά προπονητικά βήματα στην Α.Ε. Περάματος και είχα αποφασίσει μέσα μου ότι το επόμενο διάστημα θα ήταν χρόνος απεξάρτισης από την ιδιότητα της ποδοσφαιρίστριας.
Τότε η κυρία Μουζάκη μου πρότεινε να ξεκινήσουμε μία Ακαδημία κοριτσιών, με μαγιά 4-5 παιδιά που υπήρχαν στον Ατρόμητο και έκαναν προπόνηση με τις γυναικες. Όταν μαθεύτηκε η πρόθεση αυτή, ήρθαν και άλλα κορίτσια και με συνολικά 10 τον αριθμό ξεκινήσαμε το ταξίδι, με 13 και το πρώτο επίσημο παιχνίδι τελείωσε η πρώτη χρονιά για το τμήμα με μένα ποδοσφαιρίστρια στις γυναίκες με προπονητή τον κ. Τζανετουλάκο και προπονήτρια στην Ακαδημία”.
- Και η θέση της προπονήτριας στη γυναικεία ομάδα πότε προσφέρθηκε;
“Η δεύτερη χρονιά ξεκίνησε με άλλο προπονητή, αλλά στο δίμηνο τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα και μου ζητήθηκε να αναλάβω ως υπηρεσιακός έως ότου βρεθεί διάδοχος.
Εγώ τότε ήμουν γυμνάστρια σε παιδικούς σταθμούς το πρωί και το απόγευμα στην Α.Ε. Περάματος. Οι προτάσεις της κυρίας Μουζάκη με βρήκαν με το μικρόβιο της προπονητικής, αλλά όχι κατασταλαγμένη επαγγελματικά. Αυτό που από τη δική μου πλευρά λειτούργησε καταλυτικά ήταν η δεκτικότητα των παιδιών με τα οποία συνεργαζόμουν, η άμεση ανταπόκριση στα όσα δουλεύαμε και η καθημερινή πρόοδος.
Σε μια εποχή που τα κορίτσια ξεκινούσαν πολύ μεγάλα το ποδόσφαιρο, δεν είχαν τις απαιτούμενες βάσεις, αλλά και τη νοοτροπία να εργαστούν σκληρά για να πετύχουν, τα πράγματα εκεί ήταν τόσο διαφορετικά. Έτσι η πρόσκληση αναδείχθηκε σε πρόκληση και αυτή αποδείχθηκε πολύ ελκυστική”.
- Μετά από τόσα χρόνια στο ίδιο περιβάλλον, με τα ίδια πρόσωπα, πόσο εύκολη είναι η ισορροπία μεταξύ συναισθήματος και ωμού επαγγελματισμού;
“Προφανώς αναφέρεστε στη σύνθεση του έμψυχου δυναμικού. Όλο το τμήμα που δουλεύει μαζί μας ξέρει ότι θα εξελιχθεί όσο περισσότερο γίνεται, αλλά όταν έρχεται η ώρα των επιλογών, προτεραιότητα έχουν οι πιο έτοιμες, τεχνικά, τακτικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά.
Εννοείται ότι ο σύλλογος είναι πάντα διαθέσιμος σε παίκτριες που τους αρέσει η ομάδα μας, θέλουν να ενσωματωθούν, να δώσουν πράγματα και να συνεχίσουν να εξελίσσονται μαζί του. Εννοείται ότι πάντα δημιουργούνται κενά, με όσα παιδιά κι αν δουλεύεις, είναι πολύ πιθανό σε μία θέση να μην υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές, οπότε φυσικά και θα μπεις στη διαδικασία να έρθει μία αξιόλογη και ταλαντούχα παίκτρια για να το καλύψει”.
- Σε ολη αυτή την πορεία, έχεις αντιληφθεί ότι το περιβάλλον στο ποδόσφαιρο γυναικών αλλάζει;
“Θα πω με σιγουριά ότι υπάρχουν πλέον περισσότερες γυναίκες στον χώρο. Για να πούμε ότι έχει αλλάξει δραματικά και ουσιαστικά το περιβάλλον, θα πρέπει να γίνει επαγγελματικό, όπως ακριβώς και το ποδόσφαιρο ανδρών. Αλλά νομίζω ότι είμαστε ακόμη μακριά από κάτι τέτοιο.
Όσο πάντως μεγαλώνει η βάση, με περισσότερα κορίτσια να θέλουν να δοκιμάσουν τις δυνατότητές τους στο ποδόσφαιρο, τόσο θα βελτιώνονται οι υποστηρικτικές λειτουργίες, τόσο θα εξελίσσονται και οι υποδομές”.
- Ο αριθμός των προπονητριών έχει αλματώδη αύξηση τα τελευταία χρόνια και μάλιστα σε τμήματα αγοριών, όχι απλά σε γυναικειες ομάδες. Είναι κι αυτός ένας δείκτης προόδου.
“Ακόμη και σ’ αυτό όμως οι γυναίκες έφτασαν πτυχιούχες και διπλωματούχες και όχι απλά ως θεωρητικοί του αθλήματος ή πρώην/νυν ποδοσφαιρίστριες όπως συμβαίνει με πάρα πολλούς άντρες.
Οι γυναίκες για να φτάσουν να διεκδικήσουν θέσεις που παλαιότερα συνιστούσαν αντρικό προνόμιο, θα πρέπει να παρουσιάσουν αποδεικτικά και πιστοποιητικά πολύ καλύτερα από κάθε άνδρα συνυποψηφίου. Το γεγονός ότι κάποιοι κατάλαβαν πως η γυναικεία προσέγγιση στις μικρές ποδοσφαιρικές ηλικίες είναι διαφορετική, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά όχι για τους απόλυτα σωστούς λόγους.
Ψάχνουν τη… μαμαδίστικη διάθεση και προσέγγιση και τη βρίσκουν, αλλά όχι γιατί ενεργοποιήθηκε το μητρικό ένστικτο. Τη βρίσκουν γιατί οι προπονήτριες έχουν μεγαλύτερη υπομονή, γνωρίζοντας ότι τα παιδιά ξεκινούν από μηδενική αφετηρία, όπως έκαναν κι οι ίδιες και μάλιστα σε πολύ μεγαλύτερη ηλικία. Τη βρίσκουν γιατί οι γυναίκες έχουν πολύ μεγαλύτερη ανάγκη να δουν τις γνώσεις τους να γίνονται εφόδια για το παιδί που βρίσκεται απέναντί τους, να γνωρίσουν την καθολική αποδοχή”.
- Ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι της ίδιας ηλικίας εξελίσσονται με τους ίδιους χρόνους;
“Κατ’ αρχάς υπάρχουν διαφορές. Διαφορές και στα σωματομετρικά χαρακτηριστικά και στα ψυχολογικά, ακόμη και στο νοητικό κομμάτι.
Το να καταφέρεις να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο εξέλιξης, σύμφωνα με τις “προδιαγραφές” του, δεν έχει διαφορά στο φύλο σε βάθος χρόνου. Διαφορές έχει στην πορεία του εγχειρήματος. Για παράδειγμα, στα αγόρια ξεκινάει από πολύ πιο νωρίς η μυϊκή ενδυνάμωση και είναι πιο προχωρημένα τεχνικά, λόγω του ότι υπάρχουν οι παραστάσεις και η επαφή με βάση την αγορίστικη καθημερινότητα σε σχέση με των κοριτσιών.
Αντίθετα τα κορίτσια είναι πολύ καλύτερα στο νοητικό επίπεδο, σε συγκέντρωση και σε δεκτικότητα και εφαρμογή των τακτικών εντολών και γνώσεων”.
- Το ποδόσφαιρο ανδρών αλλάζει διαρκώς. Πλέον οι ντελικάτοι παίκτες είναι περιττή πολυτέλεια και οι πάσης φύσεως μαραθωνοδρόμοι ευσπρόσδεκτοι να δοκιμάσουν την τύχη τους. Στο ποδόσφαιρο γυναικών δεν θα έπρεπε να κάνει ακόμη την διαφορά η τεχνική;
“Όταν υπάρχει ένας συνολικότερος προσανατολισμός στο αθλητικό κομμάτι, δεν μπορείς να υστερήσεις σ’ αυτό. Η έμφαση στη φυσική κατάσταση ήταν και θα είναι η απάντηση των φτωχών στις πολυδάπανες μεταγραφές των πλουσίων συλλόγων.
Θα σκεφτεί κάποιος ότι στο ποδόσφαιρο γυναικών είναι πιο εύκολο να ξεχωρίσει μια κοπέλα με πολύ καλά τεχνικά χαρακτηριστικά, αλλά θα σας πω ότι άλλο τόσο δύσκολο είναι να φανούν στην πράξη όταν 1ον) δεν αγωνίζεται στη θέση που θα τα αναδείξει στο 100% και 2ον) δεν έχει συμπαραστάτες κόντρα σε μια ομάδα που στηρίζει πολλά στο physical game.
Είναι σίγουρα ευκολότερο και στις γυναίκες να εξουδετερώσεις μία παίκτρια με πολύ καλά τεχνικά χαρακτηριστικά από το να την δημιουργήσεις ή να την αποκτήσεις”.
- Πόσο εύκολο είναι για έναν προπονητή (-τρια) να βλέπει ένα ταλέντο στο οποίο πίστεψε και επένδυσε, να εγκαταλείπει για διάφορους λόγους τον χώρο;
“Αυτό το έχουμε πολύ πιο συχνά στο ποδόσφαιρο γυναικών σε σχέση με εκείνο των ανδρών. Κι είναι φυσικό υπό την έννοια ότι η γυναίκα δεν έχει μόνο το θέμα των σπουδών ή της επαγγελματικής εξέλιξης / αποκατάστασης, αλλά και το θέμα της μητρότητας.
Γι αυτό και οι γυναικείες ομάδες έχουν πολύ χαμηλότερο μέσο όρο ηλικίας. Αν τα πράγματα ήταν επαγγελματικά τότε θα συζητούσαμε με διαφορετικούς όρους. Αλλά μέχρι τότε, τα κορίτσια θα εγκαταλείπουν ευκολότερα και πολύ πριν την ηλικία που αποφασίζουν να φτιάξουν οικογένεια”.
- Καλές ξένες αθλήτριες που θα δώσουν και πλουσιότερες παραστάσεις στο ελληνικό πρωτάθλημα, υπάρχουν; Έρχονται στη χώρα μας καλές ποδοσφαιρίστριες;
“Μέχρι και τη στιγμή που μπήκε βίαια στις ζωές μας ο Κορωνοϊός, ναι, μπορώ να πω ότι υπήρχε ένα ικανοποιητικό επίπεδο ξένων ποδοσφαιριστριών. Και λίγο παλαιότερα με προσπάθειες όπως της Αίγινας ή του Βόλου αλλά και τελευταία με ομάδες που προσπαθούν να φέρουν ξένες αξίας και να πλησιάσουν το επίπεδο του ΠΑΟΚ.
Το θέμα όμως είναι να υπάρχει και ο κορμός. Γιατί ο ΠΑΟΚ δεν φέρνει απλά καλές ξένες. Πρώτα παίρνει ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί σε ελληνικό στοιχείο και αμέσως μετά βάζει τα κερασάκια στην αγωνιστική τούρτα”.
- Τα τελευταία χρόνια βίωσες ένα πισωγύρισμα στη δουλειά σου, βλέποντας τους κόπους τόσων και τόσων ετών να γίνονται θρύψαλα σε μια στιγμή. Από τριταθλήτρια Ελλάδας στην Α’ εθνική βρέθηκες στο πρωτάθλημα της Β’ εθνικής και μάλιστα με καθυστέρηση ενός έτους, αφού την πρώτη χρονιά δεν διεξήχθη πρωτάθλημα σε Β’ και Γ’ εθνική.
“Ήταν πολύ δυσκολη για μας όλη αυτή η περίοδος, αλλά προσπαθήσαμε να μείνουμε συσπειρωμένοι και προσηλωμένοι στους μακροπρόθεσμους στόχους και να είμαστε μία από τις ισχυρότερες ομάδες στην Ελλάδα.
Στον αντίποδα όλων αυτών των αρνητικών υπάρχει βέβαια και η τεράστια ηθική ικανοποίηση που νιώσαμε, βλέποντας κορίτσια που μεγάλωσαν μέσα σε αυτή την οικογένεια να μην την απαρνιώνται στα δύσκολα, να αδιαφορούν για το δέλεαρ να συνεχίσουν να παίζουν ως Ατρόμητος στην Α΄εθνική κατηγορία, έστω και για μια χρονιά που κατάφερε να είναι εκεί.
Δεν είναι απλά τεράστια ηθική ικανοποίηση, είναι σαν να κερδίσαμε 1 και 2 πρωταθλήματα. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά πράγματα σε συναισθηματικό επίπεδο, αλλά αυτά είναι λόγια και εμείς δεν έχουμε μάθει να λέμε μόνο λόγια. Τα κορίτσια απέδειξαν τι σημαίνει “ομάδα” και σειρά έχουν τώρα οι πράξεις μέσα στο γήπεδο”.
- Οι Νέες Ατρομήτου έκαναν μία αήττητη πορεία, πρωτιά και άνοδο από τη Γ¨στη Β’ εθνική με διαφορετική σύνθεση και τώρα τρέχονν ένα αήττητο σερί που πολύ δύσκολα θα τερματιστεί και επιστρέφουν (ως παίκτριες) στην Α΄εθνική.
“Οι Νέες Ατρομήτου είχαν εξ αρχής στόχο την άνοδο στην Α’ εθνική και αυτό θα είχε συμβεί από πέρσι αν είχε γίνει πρωτάθλημα. Αυτό συνδυάζεται τη δεδομένη στιγμή με κάποια καινούργια ατοιχεία που έχουμε βάλει και στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά και σε αυτό της προετοιμασίας, το προπονητικό, με πράγματα που δεν μπορούσαμε να δουλέψουμε τις χρονιές της Α’ εθνικής, λόγω άλλων απαιτήσεων”.
- Πάντως ακούγονται και κάποια παράπονα λόγω των πολυ μεγάλων σκορ…
“Θα πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι ζούμε μία στρεβλή κατάσταση για την οποία τα μόνα που δεν ευθύνονται είναι τα κορίτσια. Του χρόνου θα είναι καλύτερα και ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του.
Παρ’ ότι υπήρξαν σημαντικές απώλειες σε σχέση με την τελευταία μας χρονιά στην Α’ εθνική, αφού δεν είναι πλέον μαζί μας οι ξένες, λείπουν τα 3/5 της άμυνας ή επιθετικά η Παπαθεοδώρου που σπουδάζει και αγωνίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, βλέπετε ότι η διαφορά από τα υπόλοιπα ρόστερ είναι πολύ μεγάλη.
Τόσο μεγάλη που θα πρέπει να φτάσεις σε επίπεδα γελοιοποίησης του αντιπάλου και του αθλήματος, για να την αποκρυψεις. Θυμάμαι πάντως και κάποιες δικές μας ήττες με 7 γκολ από τον ΠΑΟΚ, 6 από την Καρδίτσα, 5 από τον Άρη και δεν ζητήσαμε ποτέ την συμπόνοια κανενός.
Και μετά είναι οι Γυναίκες Περιστερίου που ως τμήμα ξεκίνησαν μαζί μου από πολύ μικρή ηλικία και θέλω να τις βλέπω να εξελίσσονται Ήταν μεγάλο κίνητρο για μένα να μπουν στον χώρο του ποδοσφαίρου γυναικών και πλέον θέλω να τις δω να παίζουν το ποδόσφαιρο που περιμένω από αυτές, να τις δω να γίνονται η ομάδα που έχω στο μυαλό μου. Έχουν πορεία μπροστά τους”.
- Εκτός των τριών εθνικών κατηγοριών, υπάρχουν διοργανώσεις αξιόπιστες και αξιοπρεπείς για να καλύψουν τις ανάγκες σε όλο το ηλικιακό εύρος του ποδοσφσίρου γυναικών;
“Έχουν γίνει προσπάθειες από τις ομάδες κατά κύριο λόγο για να δημιουργηθούν κάποιες διοργανώσεις, αλλά δεν είναι στο επίπεδο που θα έπρεπε, όχι απαραίτητα με ευθύνη κάποιου, αφού είναι περιορισμένο και το διαθέσιμο υλικό, οπότε είναι φυσικό να παρουσιάζονται και ηλικιακές διαφορές μεταξύ των συμμετεχόντων τμημάτων.
Τα κορίτσια που είναι τώρα στις Νέες Ατρομήτου έχουν παίξει πολλά χρόνια σε μικτά τουρνουά και του Δήμου και ιδιωτών, κόντρα σε ομάδες αγοριών της ίδιας ηλικίας. Αυτό το συνεχίζουμε ακόμη και σήμερα με τα μικρούλια μας να παίρνουν μέρος κόντρα σε αγόρια, συνήθως συνομήλικα ή ένα χρόνο μικρότερα, πάντα σε συνεννόηση με τον διοργανωτή και τις ομάδες”.
- Την ίδια ώρα πάντως υπάρχουν γονείς που ακόμη επιλέγουν ένα τμήμα αγοριών για να ξεκινήσει ποδόσφαιρο η κόρη τους. Πώς το βλέπεις αυτό;
“Να δίνονται κίνητρα στις γυναικείες ομάδες να λειτουργούν Ακαδημίες με όλο το ηλικιακό εύρος ώστε να μην υπάρχουν μεγάλες διαφορές στα τμήματα.
Εμείς ξεκινήσαμε ως ένα περιορισμένο αριθμητικά σύνολο ατόμων, που γινόμασταν περισσότεροι και πιο δυνατοί χρόνο με τον χρόνο και καταφέραμε όχι μόνο να φτιάξουμε μία ανταγωνιστική ομάδα που έφτασε μέχρι την 3η θέση στην Ελλάδα, αλλά και μια Ακαδημία που αποτελεί δεξαμενή στελεχών για δύο πλέον ομάδες.
Δεν είναι κακό για λόγους οικονομικούς (έκπτωση λόγω αδερφού στην ομάδα) ή χρόνου (αποφυγή περαιτέρω μετακινήσεων), να ξεκινάει ένα κορίτσι από ένα αγορίστικο τμήμα. Το θέμα είναι να μην απογοητευτεί και σταματήσει αφ’ ενός και αφ΄ετέρου να περάσει σε αμιγώς γυναικείο τμήμα όσο πιο σύντομα είναι εφικτό”.
