ΜΠΑΦΑΚΗΣ: “Οικογένεια η Κηπούπολη”

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΡΙΤΗ

Με τον Αντώνη Μπαφάκη γνωριζόμασταν, αυτό που λέμε “φατσικά”. Πάντα έτσι συμβαίνει με ανθρώπους, που τους ενώνουν ο τόπος (Περιστέρι) και το χούι (ποδόσφαιρο).

Πρώτη φορά μιλήσαμε μετά από μια “βαριά” ήττα, στη Χρυσούπολη. Τον είδα μόνο του σ’ ένα από τα τραπέζια του κυλικείου του γηπέδου και τον πλησίασα.

“Βαρύ, κόουτς, ε;” τον ρώτησα, χωρίς κατ’ ανάγκην να περιμένω απάντηση.

“Ποιο; Το σκορ;” μου αντέτεινε και συνέχισε: “Είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει. Με στενοχωρεί ότι δεν έχουν πίστη στον εαυτό τους. Με απασχολεί ότι παραιτούνται μέσα στο παιχνίδι”.

Το συγκεκριμένο, είναι κάτι που θα βρείτε σε πολλές από τις περιγραφές των αγώνων των Νέων της Κηπούπολης στη διάρκεια του πρώτου γύρου του πρωταθλήματος ΕΠΣΑ. Βλέπαμε μία ομάδα που άρχιζε το παιχνίδι με ανταγωνιστικό πρόσωπο, υπήρχαν παιχνίδια που έκλεινε το πρώτο εικοσάλεπτο-μισάωρο με δοκάρι, χαμένες ευκαιρίες και μόλις δεχόταν το πρώτο γκολ, κατέρρεε και παραδινόταν στις ορέξεις του αντιπάλου.

Ήταν πολλές οι συζητήσεις για το εάν έπρεπε το συγκεκριμένο τμήμα να εγγραφεί στο πρωτάθλημα της ΕΠΣΑ ή θα ήταν καλύτερο για φέτος να μπει σε μία πιο ήπια διοργάνωση (Θουκυδίδειο, Soccerlink). Ήμουν κατηγορηματικός υπέρ της απόφασης του κόουτς να το ρίξει στα βαθιά, αλλά πιάστηκα από τα τελευταία λόγια του και σκέφτηκα μήπως αναθεώρησε.

“Μετάνιωσες για τη συμμετοχή στην ΕΠΣΑ;” τον ρώτησα και δεν πρόλαβα καν να ολοκληρώσω την ερώτηση.

“Ούτε να το συζητάς. Την κρυάδα θα την έπαιρναν αργά ή γρήγορα. Προτιμώ τώρα που είναι μικρότεροι και το ξέρουν, παρά να κάνουν αναγνωριστικά βήματα τα επόμενα δύο χρόνια που θα πρέπει να είναι άκρως ανταγωνιστικοί”.

Μ’ εκνεύρισε η ηρεμία του, για να είμαι ειλικρινής. Μπορεί και να μου ήμουν άδικος σε αυτό που είπα, όπως συμβαίνει πάντα όταν λειτουργώ εν θερμώ, αλλά αποφάσισα να τον τσιγκλήσω για τα καλά. “Ναι, αλλά βλέπεις ότι μείνατε μόνοι. Ούτε οι γονείς δεν έρχονται στο γήπεδο…”.

Χαμογέλασε, σηκώθηκε από το τραπέζι: “Σου υπόσχομαι ότι μόλις τελειώσει ο πρώτος γύρος, θα σου στείλω ένα κείμενο. Θέλω μόνο να το δημοσιεύσεις” μου είπε, χαιρέτησε και έφυγε.

Κράτησε την υπόσχεσή του και μάλιστα μία αγωνιστική πριν το τέλος. Την κρατάω κι εγώ. Ιδού λοιπόν το κείμενο του Αντώνη Μπαφάκη (στα κεφαλαία, όπως ακριβώς στάλθηκε στο www.peristeri-academies.gr):

“ΜΠΑΦΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
Α.Ο.ΚΗΠΟΥΠΟΛΗ
ΕΦΗΒΙΚΟ

ΝΑ ΣΥΓΧΑΡΩ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΨΟΓΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥΣ.

ΓΝΩΡΙΖΑΜΕ ΚΑΙ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗ / ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ / ΑΘΛΗΤΕΣ / ΓΟΝΕΙΣ ΟΤΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑΤΙ ΗΛΙΚΙΑΚΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΜΙΚΡΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ.

ΗΔΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ (ΗΔΗ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ).

ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ (ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ) ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΣΚΛΗΡΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥΣ ( ΧΩΡΙΣ ΙΔΡΩΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΕΡΔΟΣ) ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΠΟΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ, ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ, ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΤΟ “ΠΑΡΩΝ” ΚΑΙ ΝΑ ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ- ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ- ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ,
ΣΤΙΣ ΚΑΛΕΣ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ ΣΤΙΣ ΚΑΚΕΣ ΤΟΥΣ ΣΤΙΓΜΕΣ.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΚΑΛΟ ΚΛΙΜΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΟΛΟΙ ΘΑ
ΔΙΚΑΙΩΘΟΥΜΕ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΥΤΗ”.