Ξυπνήστε πριν το “εκοιμήθη”

Γράφει ο… Αλάδωτος!

Καλημέρα όλη μέρα. Χαμόοος, πανικόοος (λαμιώτικο το Νι), που έλεγε κι ο Γιάννης ο Ζαβραδινός στα εκδοτήρια της Λεωφόρου, όταν ήθελε τις Παρασκευές να προκαλέσει ενδιαφέρον για τα εισιτήρια του αγώνα της Κυριακής.

Ξάφνου όλοι θυμήθηκαν να αναρωτηθούν αν στα γήπεδα υπάρχουν γιατροί, αν υπάρχουν απινιδωτές και να δώσουν αποδόσεις (τη βγάζει – δεν τη βγάζει) για το επόμενο (χτύπα ξύλο, άνθρωπέ μου) γηπεδικό συμβάν που θα χρειαστεί άμεση ιατρική υποστήριξη.

Μέχρις εδώ δηλαδή, ρωτάγανε τους φύλακες και τους κυλικειάρχες των δημοτικών γηπέδων, αν έχουν απινιδωτή! Έλεος, ρε μπαγάσες. Τι να τον κάνει τον απινιδωτή ο πρόεδρος (ένας είναι ο πρόεδρος Νικόλαος) στη Χωράφα. Να κάνει ανάνηψη στην αραβική πίτα αν περάσει η ημερομηνία λήξης;

Θα στοιχημάτιζα ό,τι είχα, πως δεν υπάρχει, όχι απινιδωτής, αλλά ούτε σάλιο, ωστόσο με… πονήρεψε ο Δημητράκης που μου είπε μέχρι και πού τους έχουν και ψάχτηκα κι εγώ να μάθω κάτι παραπάνω.

Ε, ναι, λοιπόν. Υπάρχουν απινιδωτές. Γιατροί δεν υπάρχουν, αλλά απινιδωτές υπάρχουν, δόξα τω Θεώ. Αν -ω μη γένοιτω- χρειαστεί να χρησιμοποιηθεί θα ακουστεί ανακοίνωση από τα μεγάφωνα “παρακαλούμε αν υπάρχει γιατρός στις εξέδρες, να παρουσιαστεί το συντομότερο στη σέντρα του γηπέδου”.

Και στο καπάκι για να μην χαλάμε την παράδοση να ακουστεί και το “ο κ. Μπάμπης Τακούνας να μεταβεί στο μαιευτήριο Αλεξάνδρας, γεννάει η γυναίκα του”. Ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό, ρε φίλε. Να γεννάτε από ώρα σε ώρα και συ να τρέχεις γήπεδο και όχι για κανά ντέρμπυ, σε κάτι άκυρα Ατρόμητος – Πέλοπας Κιάτου ακούγονταν κάτι τέτοια…

Τελοσπάντων, πολύ στο χα χα το στρίψαμε και δεν είναι για γέλια. Μαθαίνω ότι κουτσά στραβά ο Δήμος Περιστερίου έχει κινηθεί πάνω σ’ αυτό το κομμάτι της ασφαλούς άθλησης και σε χρόνο άσχετο, αλλά με τους γνωστούς ράθυμους ρυθμούς και την οργανωτική ασυνέπεια που χαρακτηρίζει κάθε ΟΤΑ που σέβεται τον τίτλο του…

Και όταν λέμε για χρόνο άσχετο, εννοούμε χωρίς την πίεση κάποιου δυσάρεστου περιστατικού, όπως τώρα με τον Έρικσεν ή παλαιότερα με τον θάνατο αθλούμενου σε αγώνα του ανεξάρτητου πρωταθλήματος στη Χωράφα.

Κατ’ αρχάς υπήρχαν συμβασιούχοι νοσηλευτές, με πιστοποίηση Πρώτων Βοηθειών στη προ Κορωνοϊού περίοδο, τόσο στη Χωράφα όσο και στον Ήφαιστο. Έληξε η σύμβαση, πήρε μια μικρή παράταση κάπου στην πρώτη καραντίνα και όταν τελείωσε και αυτή, “ευχαριστούμε πολύ και απο δω πάν’ κι οι άλλοι”.

Μεσολάβησε η εξάμηνη… αργία (Νοέμβριος – Απρίλιος), ξανάνοιξαν τα γήπεδα αλλά διασώστης δεν ξαναφάνηκε. Ορκίζονται ότι από Σεπτέμβρη θα ξανακαλυφθούν οι θέσεις, οπωσδήποτε. Πάμε σιγά, μη σπάσουμε τ’ αυγά, μέχρις εκεί και βλέπουμε.

Όσο για τους απινιδωτές; Στον Ήφαιστο υπάρχει απινιδωτής εδώ και 2 χρόνια, αλλά ελλείψει ασφαλούς χώρου και φύλαξης γενικά των γηπέδων, είναι καταχωνιασμένος σε γραφείο αγνώστου συλλογικής ταυτότητας, με τις ζελατίνες του, στο κουτί του και “του κουτιού”.

Αχρείαστος να ‘ναι. Αλλά αν χρειαστεί, σε “κατάσταση καινουργή” είναι άχρηστος. Και στη Χωράφα υπάρχει. Εκεί έχει ανοιχτεί κιόλας η συσκευασία, αλλά από τότε που έφυγαν οι προηγούμενοι συμβασιούχοι, είναι στην αποθήκη-ιατρείο παρατημένος.

Μέχρι να αποδημήσει κάποιος εις Κύριον και να κλαιν’ τον μακαρίτη στο καινούργιο του το σπίτι. “Εκοιμήθη εν Κυρίω” που λένε για τους παπάδες. Άιντε λοιπόν ξυπνήστε, πριν ακούσουμε κανά “εκοιμήθη” και τρέχετε σαν τον Βέγγο καλοί μου άνθρωποι. Άμε που σας λέω…