Χρ. Παλλίδης: “Στο επίκεντρο το παιδί”

Τον Χρήστο Παλλίδη τον γνωρίσαμε ως μέλος της προπονητικής ομάδας του Α.Ο. Περιστερίου πριν από 4 χρόνια όταν είχε και την ευθύνη για την Κ14 του συλλόγου. Μετά από διάλειμμα ενός χρόνου, επανήλθε πρόπερσι ως συνεργάτης του Αλβέρτου Παπαδάκη στο αντρικό τμήμα και τεχνικός της Κ18, ενώ από φέτος είναι υπεύθυνος του τεχνικού τιμ για τα αγωνιστικά τμήματα της Ακαδημίας.

Τον συναντήσαμε σε αναζήτηση του τι αλλάζει στην ομαδική δουλειά που γίνεται στα τμήματα υποδομής του Ομίλου, αν και η κουβέντα δεν θα μπορούσε φυσικά να περιοριστεί εκεί.

“Καλημέρα και με την ευκαιρία να σας συγχαρώ για την προσφορά στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Αναδεικνύετε όλη την δουλειά που γίνεται, εντοπίζετε ζητήματα που χρήζουν βελτίωσης και δίνετε βήμα σε νέους ανθρώπους να εκφράσουν τις απόψεις τους. Όλα αυτά έχουν ως αποδέκτη τα νέα παιδιά που θέλουν να χαρούν το παιχνίδι. Συνεχίστε δυνατά!” ήταν οι πρώτες του κουβέντες, καλοδεχούμενες από ανθρώπους του χώρου που καταλαβαίνουν το μέγεθος της προσπάθειας που καταβάλλεται τα τελευταία χρόνια για την προβολή της καθημερινής, αγωνιστικής και μη, δραστηριότητας των αθλητικών Ακαδημιών του Δήμου μας.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Δυο λόγια για τον οργανισμό “Α.Ο. Περιστερίου” και τη σχέση σου μαζί του.

“Ολοι οι άνθρωποι της ομάδας, μηδενός εξαιρουμένου, δείχνουν το ενδιαφέρον τους έμπρακτα, έχουν πολύ έντονη τη διάθεση να προσφέρουν και είναι κοινωνικά ενεργοί ως πολίτες, διαχρονικά.

Στην ομάδα μας φέτος είχαμε μια αλλαγή σε διοικητικές θέσεις. Το αξιοσημείωτο όμως είναι ότι υπάρχει συνέχεια. Για την ακρίβεια αυτό δείχνει να είναι πρωτόγνωρο ως γεγονός!

Βρισκόμαστε στον δεύτερο χρόνο ενός μακρόπνοου σχεδίου που συντάχθηκε το καλοκαίρι του 2019 από την ενιαία διοίκηση και που θα καταλήξει 4 χρόνια μετά. Το σχέδιο περιλαμβάνει κυρίως την βελτιστοποίηση των αθλητικών υπηρεσιών που παρέχει ο Όμιλος στα παιδιά του.

Σε ό,τι αφορά στο καθαρά αγωνιστικό μέρος, βρισκόμαστε στη φάση δημιουργίας ενός ενιαίου μοντέλου προπόνησης με αρχή και τέλος, που θα συνδέει τις μεγάλες ηλικίες με τις μικρότερες. Το ενιαίο μοντέλο προπόνησης σε ανδρικό και Κ18 είναι στη φάση σταθεροποίησης πλέον και για φέτος κάνουμε εισαγωγή στα έτερα αγωνιστικά τμήματα.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσοι μου δείχνουν εμπιστοσύνη και να τονίσω ότι το βάρος της ευθύνης είναι μεγαλύτερο όταν όλοι σε προσμένουν με μεγάλες προσδοκίες ακουμπώντας πάνω σου ελπίδες και όνειρα”.

Ποιος ο ρόλος των προπονητών;

“Ο ρόλος του προπονητή είναι α) να θέτει τον αθλητή μπροστά σε καταστάσεις –προβλήματα τα οποία πρέπει να επιλύσει και β) να δημιουργεί το κατάλληλο κλίμα που να παρακινεί τους αθλητές σε δράση.

Από τις παρεμβάσεις του δε, όλα τα παιδιά πρέπει να βελτιώνονται, όποια και αν είναι η αφετηρία για κάθε παιδί και στο τέλος θα πρέπει να έχει επέλθει μάθηση και αύξηση και σταθεροποίηση της απόδοσης. Άλλο μάθηση και άλλο υψηλή απόδοση. Υπάρχει σύγχυση σε αυτές τις έννοιες”.

Πέραν της διάθεσης για βελτίωση, δεν είναι ίδια για όλα τα παιδιά η αφετηρία.

“Η διαφορετικότητα είναι κάτι δεδομένο. Είμαι διαφορετικός σημαίνει είμαι ο εαυτός μου. Δεν είναι δυνατόν όλοι να έχουν τις ίδιες ικανότητες. Για τον λόγο αυτό ερχόμαστε στην προπόνηση, για να εργαστούμε σκληρά και να γίνουμε καλύτεροι. Σεβόμαστε στον ίδιο βαθμό όλους.

Απαιτείται προσπάθεια. Η προσπάθεια όμως πρέπει να φέρει αποτέλεσμα. Για να γίνει αυτό θα πρέπει ο καθένας προσωπικά να τοποθετήσει τους προσωπικούς του στόχους. Χωρίς τοποθέτηση στόχων για προσωπική βελτίωση και χωρίς δέσμευση του καθένα ξεχωριστά, ότι θα προσπαθήσει για την επίτευξή τους, όλα τα προγράμματα και οι προπονητικές μονάδες καταλήγουν σε φτωχά αποτελέσματα.

Πρέπει να το θέλετε να γίνετε καλύτεροι, καλύτεροι αθλητές, καλύτεροι άνθρωποι”.

Ναι, αλλά θα πρέπει και οι στόχοι να είναι εφικτοί.

“Στην ζωή πρέπει να μάθεις να βάζεις υψηλούς στόχους. Σε διαφορετική περίπτωση, η ζωή προχωρά και εσύ μένεις πίσω να κοιτάς από μακριά. Το «κλειδί» της επιτυχίας, αν υπήρχε, σίγουρα θα σχετιζόταν με την δέσμευσή στους στόχους σου. Τίποτε σημαντικό δεν θα καταφέρεις, αν πρώτα δεν κουραστείς γι αυτό”.

Χρειάζονται και τα λάθη που προσθέτουν εμπειρία.

“Τα λάθη είναι μέρος της μάθησης και πρέπει να τα αγκαλιάσουμε. Όταν προσπαθούμε και δεν τα έχουμε καταφέρει ακόμη, δεν είναι κακό, απλά δεν έχουμε τελειοποιηθεί ακόμη. Χρειάζεται να επιμείνουμε περισσότερο χρόνο. Επισημαίνουμε τις αιτίες και σιγά σιγά προσπαθούμε να τις ξεπεράσουμε.

Ο χρόνος λοιπόν να ξεπεράσουμε τα λάθη δεν είναι ο ίδιος για κάθε παιδί. Κάποιοι σε κάποιες ασκήσεις ξεπερνούν πιο γρήγορα τα λάθη τους, ενώ σε κάποιες άλλες όχι. Όλοι πρέπει να σεβόμαστε τον καθένα και να δίνουμε την δυνατότητα να προχωρήσει σύμφωνα με τις δικές του ιδιαιτερότητες. Αυτό θα βοηθήσει και θα προφυλάξει όλους.

Κανένας δεν γεννήθηκε για να είναι ο καλύτερος σε όλους τους τομείς της ζωής. Όλοι μας χρειαζόμαστε την ανοχή, την αποδοχή, την υποστήριξη και την αναγνώριση των άλλων”.

Είσαι το παράδειγμα για όσα πρεσβεύεις;

“Στις προσωπικές μου αντιλήψεις, το ποιος είμαι, νιώθω την ανάγκη να το αποδεικνύω κάθε μέρα, σε κάθε μου πράξη, με κάθε επιλογή. Να είναι δηλαδή ο τρόπος που ζω. Για την ακρίβεια, από το μετερίζι του προπονητή, θεωρώ ότι έχω την υποχρέωση, ότι είμαι θεματοφύλακας.

Θέλω να πω ότι όλοι μας οφείλουμε να πράττουμε και να κουβαλάμε το βάρος τις ευθύνης, χωρίς εφησυχασμό ή παραλείψεις. Και όταν μιλάμε για όλα εκείνα που πρέπει να γίνουν διαφορετικά, πρέπει παράλληλα να ζούμε σύμφωνα με τα λεγόμενα μας. Να ζούμε δηλαδή όπως μιλάμε για όλα αυτά”.

Πάμε λίγο στο αντρικό τμήμα. Ποιες είναι οι βασικές ενδείξεις μία προοδευτικής πορείας;

“Η ομάδα έχει βελτιωμένη εικόνα χρόνο με το χρόνο. Έχουμε ενισχύσει τις διαδικασίες εσωτερικά, γεγονός που μας κάνει πιο προετοιμασμένους. Έχουμε πολλά να διορθώσουμε ακόμη, στην λογική της προοδευτικής θετικής εξέλιξης.

Αυτό το λέω, διότι στη ζωή μου έχω μάθει να βάζω υψηλούς στόχους. Η δέσμευσή μου προς αυτούς δε, είναι παραδειγματική. Μόνον έτσι πιστεύω πως μπορώ να γίνω καλύτερος και για μένα και για τους συνανθρώπους μου. Δεν θα πω λοιπόν είμαι ικανοποιημένος, θα πω όμως ένα ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά της ομάδας για κάθε προσπάθεια που καταβάλουν για να είναι σωστοί απέναντι στους στόχους που έχουμε τοποθετήσει και απέναντι στις απαιτήσεις.

Η μείωση του μέσου όρου ηλικίας της 11αδας είναι ένας μεγάλος στόχος που έχει επιτευχτεί και θα ευνοήσει πολυμέτωπα, δημιουργώντας μια διαφορετική προοπτική στο ανθρώπινο δυναμικό μας, αλλαγές στον τρόπο εξάσκησης, στην ανάπτυξη γνώσεων και στην υιοθέτηση κουλτούρας, στάσεων και συμπεριφορών που ευνοούν την υψηλή απόδοση.

Αυτή η διαδικασία θα πρέπει να μετατραπεί σε μία σταθερά, με ένα διαρκές «άνοιγμα» που οφείλει να κάνει η ομάδα σε νεαρούς ποδοσφαιριστές Να χτίζουμε λοιπόν μια νέα επιτυχία, πάνω στα θεμέλια της προηγούμενης επιτυχίας”.

Αν και ζούμε σε εποχή με πολλές ιδιαιτερότητες και αναδιαρθρώσεις, έχεις καταλήξει σε κάποιες διαπιστώσεις ή απόψεις για το πως μπορεί το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο να αναβαθμιστεί ουσιαστικά με τη συμβολή των παραγόντων του;

“Θεωρώ ότι η Α’ ΕΠΣΑ έχει την δυνατότητα για έναν όμιλο των 20 ομάδων, γεγονός που θα αναβαθμίσει το επίπεδο και τον θεμιτό ανταγωνισμό προς το καλύτερο για το άθλημα, η Β’ κατηγορία με περισσότερους ομίλους και μπαράζ ανόδου, η Γ’ κατηγορία ευρεία βάση με μπαράζ ανόδου, αλλά και ενδεχόμενη επέκταση της ΕΠΣΑ σε αυτό που λέμε σήμερα «ανεξάρτητα πρωταθλήματα».

Με αυτό τον τρόπο θα αναπτυχθεί φερεγγυότητα και επαγγελματική αντιμετώπιση τόσο προς τους συναδέλφους προπονητές και τους άλλους επαγγελματίες του χώρου, όσο και προς τους αθλητές, διότι ναι μεν ερασιτεχνικό το ποδόσφαιρο, αλλά υπάρχει πλέον κόστος ευκαιρίας.

Η ΕΠΣΑ πρέπει να προστατεύει το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και να έχει στο επίκεντρο των αποφάσεών της το ποδόσφαιρο. Πρέπει, με κάθε ανακοίνωση, σε κάθε απόφαση να απαντάται το ερώτημα: «Πως γίνεται το ποδόσφαιρο καλύτερο;»

Για τα αναπτυξιακά τμήματα, η ΟΥΕΦΑ προτείνει τον ανά έτος διαχωρισμό των τμημάτων στην εφηβική περίοδο. Είναι επιθυμητό, αλλά σήμερα δεν νομίζω ότι είμαστε έτοιμοι. Ίσως στο μέλλον να υλοποιηθεί.

Προσωπικά υποστηρίζω το μοντέλο των ζυγών ηλικιακών κατηγοριών, με το δικαίωμα προβιβασμού όπου χρειάζεται των πρόωρων ορμονικά παιδιών.

Επιπλέον θα ήθελα να δημιουργηθεί περισσότερος «χώρος» για τους 19χρονους στις κατηγορίες Β’ και Γ’”.

Φτάσαμε μισή ώρα πριν την έναρξη της προπόνησης, οπότε αγκαλιάζει κώνους, κωνάκια, εμπόδια και βιάζεται να ετοιμάσει την προπονητική μονάδα της ημέρας. Κι επειδή όπως λέει και ο ίδιος “η προσπάθειά μας πρέπει να φέρει και αποτελέσματα” γράφουμε αναντίρρητα τον επίλογο και εκ του αποτελέσματος θα κριθούμε όλοι μας…