Συνεργάτες από τα γεννοφάσκια τους

Αλάδωτος vol.4. Έλα πες αλήθεια, σου έλειψα. Όχι μόνο σου έλειψα, αλλά έδωσες και δίκιο στον Δημητράκη (δεν του αρέσει το “Μητσος”, τι να κάνουμε;) που σου ‘λεγε να με χορτάσεις τώρα που με έχεις, γιατί σε λίγο θα με ψάχνετε παρέα.

Όσους βιάστηκαν για απουσία λίγων ημερών να με αποχαιρετίσουν, τους ενημερώνω ότι απλά με το που άνοιξαν οι μετακινήσεις πετάχτηκα μέχρι το γυναικοχώρι, για να… τουμπάρω την πεθερά μου που φοβόταν να πάει να κάνει το εμβόλιο.

Κι επειδή “για τον γαμπρό γεννούν και τα κοκκόρια” επέστρεψα τροπαιούχος με φωτό Pfizer πρώτη δόση και κλεισμένο ραντεβού για ρεβάνς στις 15 Ιουνίου. Αν και τέσσερις μέρες μου πρηξανε τα συκώτια με τον 1.82 μ. (παρά 10 πόντους) μεγαλοδικηγόρο που τους έστειλε αδιάβαστους στην αποκάτω κατηγορία, δεν παρέλειψα να φέρω και ρεπορτάζ στον Δημητράκη.

Ποιός θα είναι συνεργάτης του Γιώργου Σίμου στην εθνική ομάδα των Ελπίδων; Θα ανακοινωθεί σήμερα-αύριο, αλλά εμένα μου το σφύριξαν από το Μεγαλοχώρι, μεγάλη ποδοσφαιρομάνα στον δρόμο από Τρίκαλα για Λάρισα.

Ο Γιώργος Βακουφτσής. Τον θυμάστε τον πιτσιρικά από τις Ακαδημίες του Παναθηναϊκού που έφυγε 18 χρονών από την Παιανία, γιατί ο Βασίλης Δανιήλ έλεγε ότι περπατάει στις φτέρνες και πήγε στην Ιταλία (Φιορεντίνα και Ραβένα) και μετά στην Κύπρο (ΑΠΟΕΛ, Ομόνοια).

Συμπαίκτες ήταν με τον Γιώργο Σίμο στην πράσινη Ακαδημία, την εποχή που τεχνικός διευθυντής εκεί ήταν ο γενίτσαρος Μάικ Γαλάκος, που άφησε το τίμιο το λιμάνι του Πειραιώς για τη Λ. Αλεξάνδρας. Τα θυμάμαι και συγχύζομαι.

Πού ήθελα να καταλήξω; Λέμε πολλές φορές ότι μία ομάδα είναι οικογένεια και πολλοί το εισπράττουν ως απλή φράση κενή περιεχομένου. Δεν είναι έτσι. Ιδιαίτερα στα παιδιά που μεγαλώνουν μαζί μέσα σε μια Ακαδημία, πολυ περισσότερο αυτά που είναι μακριά από τον τόπο τους ως επιλεγμένα ταλέντα από μεγάλες ΠΑΕ, είναι όντως οικογένεια και ο διπλανός, είναι κομμάτι της εξέλιξής σου, είναι αυτός που με τρέξιμο θα καλύψει το λάθος σου ή με πάσες θα αναδείξει το ταλέντο σου, είναι αυτός που θα χρειαστεί και τη δική σου βοήθεια στην επόμενη φάση και θα του τη δώσεις.

Αυτά τα παιδιά δεν χάνονται όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα χιλιόμετρα κι αν τους χωρίζουν οι επαγγελματικές τους επιλογές. Θα έρθει η στιγμή που θα ξανανταμώσουν, αργά ή γρήγορα και με την ίδια αγάπη που ανέπτυξαν τότε, στα πρώτα τους ποδοσφαιρικά βήματα. Κανονικά θα έπρεπε να το ψέλνει κι ο παπάς “Ους το ποδόσφαιρο συνέζευξεν, άνθρωπος μη χωριζέτω”.

Και φυσικά δεν είναι οι μόνοι. Όλη εκείνη η φουρνιά, έστω κι αν τράβηξαν δρόμους χωριστούς μετά την άνοδό τους στην πρώτη ομάδα, διατηρούν ακόμη και σήμερα επαφές. Από κοντά κι ο Σωτήρης Κυργιάκος, επίσης εκείνης της φουρνιάς και τέκνο του Μεγαλοχωρίου (για να δικαιολογήσουμε κια τον τιτλο “ποδοσφαιρομάνα” παραπάνω…).

Τελοσπάντων. Τι έλεγα; Α ναι, για τον Βακουφτσή. Συνεργάτης του Γιώργου Σίμου θα είναι και υπεύθυνος προεπιλογών από τους συλλόγους της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδας.

Καλή επιτυχία στους δύο Γιώργηδες και θα χαρώ να τους δω σε κανά γήπεδο ερασιτεχνικών ομάδων, έστω Μικτών Ποδοσφαιρικών Ενώσεων, εκτός από τα μεγάλα σαλόνια. Γιατί το ποδόσφαιρο αναπνέει στις γειτονιές και γιατί οι παρέες γράφουν ιστορία…