Περπατάμε παράλληλα, είμαστε ένα

ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΣΟΜΟΓΛΟΥ

Ποιο δρόμο να επιλέξω για το παιδί μου; Ή μήπως… να μην τον επιλέξω εγώ;

Η πιο δύσκολη απόφαση ενός γονιού εκκολαπτόμενου ποδοσφαιριστή είναι να κατανοήσει ο ίδιος ότι επειδή ξέρει μπάλα δεν σημαίνει ότι γνωρίζει… ποδόσφαιρο!

«Πρέπει να βοηθήσω το παιδί μου να πάει σε μια ΠΑΕ;»… «Πρέπει να του βρω έναν μάνατζερ;»… «Μήπως το κάψω αν το αφήσω να παίζει σε μια ερασιτεχνική ομάδα;»… Κάθε καλοκαίρι τέτοια εποχή, τα ίδια άγχη, τα ίδια ερωτήματα, οι ίδιες ανησυχίες που βασανίζουν εκατοντάδες γονείς ταλαντούχων ποδοσφαιριστών που παλεύουν να κάνουν πραγματικότητα το όνειρο μιας επαγγελματικής καριέρας.

Κι όμως… Κανένα από τα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι όσο βασανιστικό φαντάζει στο μυαλό των περισσοτέρων. Άλλο είναι το ερώτημα που πρέπει να απασχολεί πρωτίστως κάθε γονέα: «Είμαι εγώ έτοιμος να αφήσω ανθρώπους πιο ειδικούς από μένα να βοηθήσουν το παιδί μου να βρει το δρόμο του; Είμαι διατεθειμένος να το στηρίξω σε κάθε δική του απόφαση;»…

Αυτό, μάλιστα, είναι ένα κρίσιμο και ιδιαίτερα καθοριστικό ερώτημα. Και από την απάντησή του, καθορίζεται –δυστυχώς ή ευτυχώς– η μοίρα πολλών νέων ανθρώπων.

Στην Ελλάδα, βλέπετε, όλοι μας κρύβουμε έναν προπονητή μέσα μας. Όλοι –ή τουλάχιστον οι περισσότεροι– θεωρούμε ότι γνωρίζουμε καλύτερο ποδόσφαιρο, από ανθρώπους που αφιερώνουν ώρες της καθημερινότητάς τους μέσα σε ένα γήπεδο. Δυσκολευόμαστε, είναι η αλήθεια, να διαχωρίσουμε τη σημασία των φράσεων «ξέρω μπάλα» και «γνωρίζω ποδόσφαιρο».

Στο ποδόσφαιρο, βέβαια, οι «ειδικοί» είμαστε περισσότεροι από τους… ανειδίκευτους. Αν θέλουμε, λοιπόν, να βοηθήσουμε το παιδί μας όσο περισσότερο γίνεται, φτάνει να διαμορφώσουμε –όσο είναι μικρό– ένα περιβάλλον που θα είναι σε θέση να αυξήσει τις πιθανότητές του να κυνηγήσει μια επαγγελματική καριέρα.

Και όταν το καταφέρουμε, εμείς ως γονείς, να παραμερίσουμε διακριτικά στην άκρη, και να αναλάβουμε το μοναδικό ρόλο που κανείς άλλος δεν μπορεί να φέρει εις πέρας εκτός από ένα γονιό: Αυτόν της καθημερινής στήριξης ενός παιδιού που παλεύει να διακριθεί σε ένα άκρως απαιτητικό, ανταγωνιστικό και σκληρό πεδίο, όπως είναι αυτό του επαγγελματικού αθλητισμού.

Όταν λοιπόν, αντιληφθούμε ποιος πρέπει να είναι πραγματικά ο δικός μας ρόλος ως γονείς, τότε όλα τα ερωτήματα είναι πιο εύκολο να απαντηθούν: «Πρέπει να βρω στο παιδί μου έναν μάνατζερ;»… Η απάντηση είναι «όχι». Γιατί αν το παιδί σου αξίζει πραγματικά ο καλός μάνατζερ θα το ανακαλύψει. Ειλικρινά, πιστεύω ότι κανένα ταλέντο δεν χάνεται στις μέρες μας. Είναι τόσα πολλά τα μάτια που παρακολουθούν ακόμη και αγώνες ερασιτεχνικών κατηγοριών, που είναι εξαιρετικά δύσκολο να μην εντοπιστεί ένα ταλαντούχο παιδί.

Ο μάνατζερ φυσικά και αποτελεί πολύτιμο αρωγό στην προσπάθεια κάθε παιδιού να βρει το επαγγελματικό του μονοπάτι; Ποιος μάνατζερ όμως… Αυτός που θα ζητήσει από το γονιό 1.500 ή 2000 ευρώ για να δοκιμαστεί το παιδί του σε μια ευρωπαϊκή ομάδα; Φυσικά και όχι…

Ο σωστός μάνατζερ, ο μάνατζερ που θα πιστέψει σε ένα παιδί, θα επενδύσει ακόμη και χρήματα πάνω του και θα περιμένει υπομονετικά να εξαργυρώσει στο μέλλον την εμπιστοσύνη του. Ο σωστός μάνατζερ θα πάρει ρίσκα, όπως κάθε ανοιχτόμυαλος επαγγελματίας. Θα πιστέψει στο project ενός ταλαντούχου παιδιού, θα επενδύσει σε αυτό και στη συνέχεια θα περιμένει να απολαύσει τους καρπούς της επαγγελματικής του επιλογής. Και να είστε σίγουροι ότι αν το παιδί σας αξίζει πραγματικά, ο σωστός μάνατζερ θα σας βρει, δεν χρειάζεται να τον βρείτε…

«Είναι προτιμότερο το παιδί μου να αγωνίζεται σε ΠΑΕ, ή είναι καλύτερο να παίζει σε μια ερασιτεχνική ομάδα;»… Εγγυημένος δρόμος που να οδηγεί στην επιτυχία δεν υπάρχει. Οι παράμετροι που ορίζουν την μοίρα ενός εκκολαπτόμενου επαγγελματία ποδοσφαιριστή είναι δεκάδες.

Υπάρχουν παιδιά που έχουν δει την καριέρα τους να καταστρέφεται σε μια ΠΑΕ. Υπάρχουν άλλα που την έχουν δει να εκτοξεύεται.

Υπάρχουν παίκτες που έχουν αναδειχτεί μέσα από ερασιτεχνικά πρωταθλήματα.

Υπάρχουν παιδιά που έχουν καταφέρει να ανοίξουν ακόμη και τις πόρτες ομάδων του εξωτερικού, χωρίς να υπογράψουν ποτέ τους συμβόλαιο με ελληνική ΠΑΕ.

Τα μονοπάτια που οδηγούν σε μια επαγγελματική καριέρα είναι πολλά. Το δύσκολο για ένα γονιό είναι να πειστεί ότι όποιο κι αν είναι το μονοπάτι που θα επιλέξει το παιδί τους, ο δικός τους ρόλος δεν βρίσκεται μέσα σ’ αυτό. Βρίσκεται διακριτικά δίπλα σ’ αυτό… Ας ξεκινήσουμε από αυτό το δεδομένο και τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε στην πορεία…