Η αποτυχία είναι ένα μάθημα ζωής
Χθες μοιραστήκαμε στα κοινωνικά δίκτυα τη χαρά των γονιών που είδαν τα παιδιά τους να κερδίζουν μία θέση στα Ανώτατα και Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της χώρας, μετά τις πανελλήνιες εξετάσεις.
Και από δω πολλά συγχαρητήρια σε όλους και όλες και καλό κουράγιο στις νέες υποχρεώσεις που ανοίγονται μπροστά.
Σήμερα όμως λέμε να μοιραστούμε την ακλόνητη υπερηφάνεια ενός πατέρα (και ιερέα) για τον γιο του που δεν τα κατάφερε! Ο πάτερ Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος με ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης δηλώνει ότι “δεν είμαι περήφανος μόνο στις επιτυχίες σου μα και στις φαινομενικές ήττες σου, γιατί αγαπώ αυτό που είσαι και όχι εκείνο που ήθελε ο εγωισμός μου να είσαι”.
Ολόκληρο κείμενο όπως δημοσιεύεται στο Cretalive.gr:
“Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα…
Σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων εξετάσεων 2017. Συγχαρητήρια στον τρίτο γιο μου τον Αλέξανδρο!!! Δεν πέρασε Πουθενά!!! Μπράβο που “απέτυχε”. Μια χαρά.
Κι αν πετύχαινε πάλι μπράβο θα του έλεγα, γιατί ήθελε πολύ την σχολή της Πληροφορικής. Αλλά και τώρα που δεν τα κατάφερε, είναι όλα όμορφα. Και είμαι το ιδιο περήφανος γι’ αυτόν και στην επιτυχία, μα ιδιαιτέρως στην αποτυχία του.
Οι μεγάλες στιγμές στην ζωή μας συγγενεύουν με μεγάλες ατυχίες και αποτυχίες.
Όταν μικρέ μια μέρα θα κοιτάξεις πίσω την ζωή σου, και πλέον θα έχεις ώριμα μάτια, θα δεις οτι τα λάθη, οι ήττες και οι αποτυχίες, σε προχώρησαν μπροστά και σε ώθησαν για κάτι άλλο που ήξερε ο Θεός, μα εσύ τότε ούτε καν φανταζόσουν.
Ο Steve Jobs είχε πει σε αποφοίτους, «Δεν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε αποτυχία, αποτυχία είναι απλά η ζωή που προσπαθεί να μας αλλάξει κατεύθυνση…»
Εγω θα πρόσθετα ο Θεός που ανοίγει άλλους παράδοξους δρόμους.
Και η αγαπημένη πονεμένη και «αποτυχημένη» Σαρλότ Ράμπλινγκ, μας φωνάζει μέσα από την δοξασμένη και πληγωμένη της ζωή, «οτι είμαστε εδώ, το οφείλουμε σ’ αυτές τις στιγμές που μας δυσκόλεψαν. Αυτές οι στιγμές είναι η προίκα της ζωής μας…»
Γι’ αυτό θέλω να σου πω ότι δεν είμαι περήφανος μόνο στις επιτυχίες σου, μα και στις φαινομενικές ήττες σου, γιατί αγαπώ αυτό που είσαι και όχι εκείνο που ήθελε ο εγωισμός μου να είσαι. Και γιατί αγαπώ εσένα, με όλα τα σημάδια της διαδρομής σου, που πίστεψε με, δεν κρίθηκε σήμερα, απλά σήμερα ξεκίνησε. Και να σου πω και κάτι; Ποτέ δεν θα σε χρησιμοποιούσα για να νιώσω εγω “επιτυχημένος”.
Δεκανίκι του δικό μου κενού δεν θα γινόσουν ποτέ. Σε αγαπώ γι’ αυτό που είσαι!!!
Να θυμάσαι μικρέ, οτι στα λάθη μας μαθαίνουμε, και οτι για να φτάσεις στον παράδεισο θα χρειαστεί να περάσεις πολλές φορές από την κόλαση. Καλό ταξίδι ζωής…”
