Ημέρα αθλητισμού ή σχολικής κόντρας;

Την περασμένη Δευτέρα εορτάστηκε η Παγκόσμια Ημέρα Αθλητισμού και οι μαθητές απόλαυσαν ένα πεντάωρο πρόγραμμα με αθλητικές δραστηριότητες και γνώσεις. Ή μήπως όχι;

Δυστυχώς όχι. Υπήρξαν και κάποια σχολεία που προγραμμάτισαν επισκέψεις (με τη σχετική οικονομική επιβάρυνση των γονέων βέβαια) σε αθλητικά κέντρα και συγκροτήματα, αλλά στην συντριπτική πλειοψηφία τους περιορίστηκαν σε ποδοσφαιρικά και μπασκετικά διπλά τύπου “Α1 εναντίον Α2” και πάει λέγοντας.

Υπήρξαν δε και κάποια που μπέρδεψαν την παγκόσμια ημέρα αθλητισμού με την παγκόσμια ημέρα κινηματογράφου (αν υπάρχει τέτοια) και έκλεισαν μαθητές και μαθήτριες σε μεγάλες αίθουσες όπου πρόβαλλαν σε τηλεοράσεις ταινίες τύπου “Καν’ το όπως ο Μπέκαμ”, προσδοκώντας προφανώς ότι μετά το πέρας της προβολής θα εξέλθουν ως αθλητές και αθλήτριες!

Πόσο δύσκολο ήταν αλήθεια να απευθυνθούν σε αθλητικές ακαδημίες της πόλης τους και να ζητήσουν τις επισκέψεις ειδικευμένων προπονητών, γυμναστών, διατροφολόγων, αθλητιάτρων και να προσφέρουν στους μαθητές και τις μαθήτριες τους ένα πολύ πιο ουσιαστικό πακέτο γνώσεων και αγωνιστικών εμπειριών;

Για να αποφύγουμε μία ακόμη πληκτική διεκπεραίωση αγγαρείας την επόμενη χρονιά, μήπως θα έπρεπε το Τμήμα Αθλητισμού του Οργανισμού Προσχολικής Αγωγής, Αθλητισμού και Πρόνοιας να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες; Τροφή για σκέψη…