Ζέκα: Πολύτιμη τροφή για σκέψη

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΡΙΤΗ

 

Από την ημέρα που ασχολήθηκα επαγγελματικά με τον κόσμο της αθλητικής δημοσιογραφίας (κάπου 26 χρόνια πίσω) παλεύω να συνετίσω τους φίλους μου που εξακολουθούν να συζητούν για το ποδόσφαιρο οπαδικά και να το προσεγγίζουν συναισθηματικά.

Και για να το ξεκαθαρίσω, είναι όμορφο για τον οπαδό να προτάσσει παντού και πάντα το συναίσθημα. Αυτό σημαίνει οπαδός. Είναι όμως παράταιρο να απαιτεί και από τους υπόλοιπους να σκέφτονται και να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, ακόμη κι αν κάποια στιγμή “δήλωσαν” οπαδοί, προκειμένου να κερδίσουν αποδοχή.

Και ειλικρινά μετά από τόσα χρόνια, δεν βρίσκω καλύτερο παράδειγμα από τον Κάρλος Ζέκα, για να εξηγήσουμε κάθε πτυχή αυτής της λεπτής (ισορροπίας) σχέσης.

Εργαλείο

Ο Πορτογάλος ήρθε στην Ελλάδα πριν από έξι χρόνια, στα 23 του χρόνια, από τη Βιτόρια Σετούμπαλ, ως επιλογή του τότε προπονητή του Παναθηναϊκού, Ζεσουάλδο Φερέιρα. Ποδοσφαιριστής από αυτούς που καλοπροαίρετα αποκαλούμε “απατεωνίσκους της μπάλας”, υπό την έννοια ότι καταφέρνουν να καλύπτουν τις δεκάδες αδυναμίες τους, με ξέχειλες δόσεις πάθους.

Ακούραστος εργάτης μέσα στο χορτάρι. Πραγματικός σκαπανέας της μπάλας. Θα κερδίσει πολλές μπάλες, θα βγάλει τα συκώτια των δημιουργικών μέσων του αντιπάλου. Αλλά για το Θεό, μέχρις εκεί. Δεν φημίζεται κιόλας για την ντρίμπλα του, υπεροχή στον ένας εναντίον ενός δεν έχει (παρά τον ενυπωσιακό δρασκελισμό του), κάθετη πάσα δεν έχει, σπάνια επιλέγει την αλλαγή παιχνιδιού και όχι με ιδιαίτερη επιτυχία στις μακρινές μεταβιβάσεις, η αντίπαλη περιοχή είναι απαγορευμένη ζώνη, απειλή για τον αντίπαλο τερματοφύλακα δεν συνιστά, ενώ έχοντας ως πρώτη προτεραιότητα όταν υποδέχεται τη μπάλα (και εντελώς μονοδιάστατα και ευανάγνωστα), την αλλαγή κατεύθυνσης, δημιουργεί ουκ ολίγα προβλήματα στην άμυνά του, όταν την χάσει.

Παρ’ όλα αυτά, με τον προπονητή που θα διαχειριστεί σωστά τα θετικά και αρνητικά του, θα περιορίσει τα περιθώρια επιπολαιοτήτων στους ευαίσθητους -για την άμυνα- χώρους που κινείται, ο Ζέκα είναι ένα πολύτιμο εργαλείο ανασταλτικά για κάθε ομάδα.

Η αντιμετώπιση

Ιδίως -κατά τη γνώμη μου- σε ομάδες με ξεκάθαρους ρόλους μέσα στο γήπεδο και χωρίς δημιουργικές απαιτήσεις από τον Ζέκα. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι τέτοια και ταλαιπωρήθηκε από τις αδυναμίες του Ζέκα όλα αυτά τα χρόνια στη μεσαία του γραμμή, χωρίς πάντως να παραλείπει να τον αποθέωσει για όλα τα υπόλοιπα που προσέφερε και τον βοηθούσαν να ξεχωρίσει μέσα στην ποιοτική ένδεια του συλλόγου.

Ως και το περιβραχιόνιο του έδωσε, σε εποχές που ο ποδοσφαιρικός εγωισμός και το απαράμιλλο πάθος ήταν τα βασικά ζητούμενα (δυστυχώς) για την ομάδα. Ενώ μόλις πέρσι το καλοκαίρι και μετά από μία μάλλον μέτρια χρονιά για τον ίδιο (και προβλήματα εντός και εκτός αγωνιστικούς χώρου) του έδωσε νέο, βελτιωμένο οικονομικά συμβόλαιο, με ετήσιες αποδοχές που πλέον φτάνουν τις 600.000 ευρώ.

Και πάνω σε αυτά τα δεδομένα συζητάμε σήμερα την απαίτηση του ίδιου και του εκπροσώπου του για νέα αύξηση αποδοχών, μετά την απόρριψη της πρότασης 1 εκατ. ευρώ της Κοπεγχάγης για να τον αποκτήσει.

“Δεν σέβεται όσα έκανε γι’ αυτόν ο Παναθηναϊκός, που μέχρι και διεθνή τον έκανε”, “πέρσι πήρε αύξηση άνω του 50% στο συμβόλαιό του, τι θέλει πάλι τώρα;”, “φιλούσε το τριφύλλι και μας το έπαιζε οπαδός και στην πρώτη πρόταση ψάχνεται να φύγει ή να επωφεληθεί” και άλλα τέτοια μονοπωλούν τους διαλόγους μας τα τελευταία εικοσιτετράωρα.

Μην είσαι αφελής

Ας τα πάρουμε με τη σειρά, ρε αδέρφια. Θα πρέπει να είσαι πολύ ρομαντικός, για να πιστεύεις ότι ένας Πορτογάλος έγινε ξαφνικά οπαδός της ελληνικής ομάδας σου, όπως επίσης θα πρέπει να είσαι πολύ αφελής για να πιστεύεις ότι ένας εργαζόμενος του πιο βραχύβιου επαγγέλματος στον κόσμο θα “κλωτσήσει” τέτοιες ευκαιρίες στο pick της δημοτικότητάς του.

Και παίζει ρόλο και το περιβάλλον φυσικά. Όταν βλέπει μία διοίκηση που τάζει αναπροσαρμογές συμβολαίων για ψύλλου πήδημα, προκειμένου να κρατάει τους παίκτες ευχαριστημένους από τις οφειλές που κάθε τόσο συσσωρεύονται, πώς έχεις την απαίτηση από έναν ποδοσφαιριστή που προσελκύει κιόλας καλύτερες προτάσεις (850.000 του δίνει η Κοπεγχάγη) να δηλώνει απλά ευτυχισμένος και οπαδός;

Το να έχεις την απαίτηση από ένα παιδί που γεννήθηκε μέσα από τις τάξεις σου, να βάλει κάποια στιγμή στη ζυγαριά και το συναίσθημα, μπορώ να το καταλάβω. Για να επιλέξει τις ακαδημίες σου, δεν μπορεί, όλο και με κάποια αφίσα του Μπεργκ ή του Σισέ ή του Καραγκούνη είχε στο παιδικό του δωμάτιο. Και πάλι έχει μια δόση υπερβολής να ζητάς συναίσθημα το 2017, αλλά μπορώ να το καταλάβω. Ια τον κάθε Ζέκα όμως, συγγνώμη αλλά δεν…

Αν υπάρχει σοβαρότητα

Και μη γελιόμαστε. Το θέμα του Ζέκα δεν είναι θέμα Ουζουνίδη και θα είναι μέγιστο λάθος να εμπλακεί ο Εβρίτης τεχνικός σε αυτή την ιστορία. Το συγκεκριμένο θέμα είναι αυστηρά θέμα διοίκησης και το δυστύχημα για τους φίλους του Παναθηναίκού είναι ότι δεν θα βρεις ούτε έναν που να την εμπιστεύεται για να χειριστεί αυτό το έλασσον, πολύ περισσότερο τις τύχες του συλλόγου.

Μία σοβαρή και υπεύθυνη διοίκηση θα καλούσε χθες κιόλας τον Ζέκα και τον ατζέντη του και θα τους ξεκαθαριζε ότι με τα υπάρχοντα οικονομικά δεδομένα, το γεγονός ότι είναι ήδη ο καλύτερα αμειβόμενος “πράσινος” και μάλιστα με πρόσφατη αναπροσαρμογή συμβολαίου, δεν είναι σε θέση να συζητήσει νέο συμβόλαιο.

Ίσως μάλιστα του πρότεινε μία σειρά από αγωνιστικά κίνητρα (συμμετοχές, γκολ, συλλογικούς στόχους), μέσα από τα οποία θα μπορούσε να κερδίσει αυτόματα ένα νέο συμβόλαιο το επόμενο καλοκαίρι.

Διαφορετικά αποσαφηνίζει το ποσό με το οποίο παραχωρείται (3, 4 εκατ. ευρώ) και αν το πάρει τον στέλνει με τρέλα και κορδέλα, έχοντας φροντίσει στο μεταξύ να βρει τον αντικαταστάτη του και μάλιστα με τα στοιχεία ο προπονητής της επιθυμεί και όχι απαραίτητα κάτι παραπλήσιο στον Πορτογάλο.

Αλλά είπαμε…

Υ.Γ.: Παρεμπιπτόντως στη Wikipedia θα τον βρείτε ως ήδη παίκτη της Κοπεγχάγης. Δεν ξέρει κάτι περισσότερο ο δράστης, απλώς έχει αμέριστη εμπιστοσύνη στη νυν διοίκηση του Παναθηναϊκού…