Γνωριζόμαστε με τις Νέες Ατρομήτου περιμένοντας να τις ξαναδούμε (Νο3)

Οι Νέες Ατρομήτου μένουν σπίτι. Ακολουθούν πιστά τις οδηγίες της επιστημονικής κοινότητας και δεν σταματούν να ονειρεύονται με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα την επόμενη ημέρα, μετά τη μεγάλη νίκη της ανθρωπότητας και τον τερματισμό της διεθνούς καραντίνας.

Πάμε να τις γνωρίσουμε καλύτερα, όσο παρατείνεται η προσμονή μας να τις παρακολουθήσουμε ξανά από κοντά. Το τρίτο μέρος του αφιερώματος είναι εδώ.

Ονομάζομαι Μαριφέη Σαμίου και γεννήθηκα το 2002. Το ποδόσφαιρο είναι ένας μεγάλος έρωτας που με “χτύπησε” από τα 8-9 μου χρόνια, χωρίς ποτέ να επιδιώξω την ένταξή μου σε κάποια ομάδα.
Η πρώτη μου ομάδα ήταν οι Νέες Ατρομήτου, που έβαλαν την λατρεία σε καλούπια με συνδυασμό την πειθαρχημένη δουλειά, τον σεβασμό, τη συνεργασία, την μετάλλαξη του “εγώ” σε “εμείς” και όλο αυτό μ’ έκανε να αγαπήσω ακόμη περισσότερο τον αθλητισμό συνολικά.

Στοχεύω σε σπουδές στην Γυμναστική Ακαδημία, γιατί είναι πραγματικά ευτυχισμένος όποιος καταφέρει να κάνει το χόμπι του, επάγγελμα, ενώ δεν σταματώ να ονειρεύομαι και το ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο, δουλεύοντας εντατικά στην ανάπτυξη ικανοτήτων, βελτίωση αδυναμιών και για καλή μου τύχη βρίσκομαι στο καλύτερο μέρος για να συμβεί αυτό.

“Είμαι η Ιωάννα Μαμάνη, γεννηθείσα το 2004. Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο σε ηλικία 9 ετών από τον Ερμή Άνω Λιοσίων, όπου ήμουν το μοναδικό κορίτσι σε προπονήσεις και αγώνες για τρία χρόνια.

Τον Σεπτέμβριο του 2017 έκανα το πρώτο μου δελτίο και αγωνίστηκα με τη γυναικεία ομάδα του Ακράτητου στο πρωτάθλημα της Γ’ εθνικής κατηγορίας έως και τον Ιούνιο του 2019.

Ένα μήνα νωρίτερα συμμετείχα στην προεπιλογή της εθνικής ομάδας Κορασίδων στον Βόλο και τον Ιούλιο μπήκαν στη ζωή μου οι Νέες Ατρομήτου, που στο μεταξύ είχαν πάρει την άνοδο για τη Β΄εθνική.

Έχω ως όνειρο νε περάσω στην Γυμναστική Ακαδημία και να ασχοληθώ επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο, ίσως και στο εξωτερικό. Θέλω μέσα από τις εμπειρίες μου να δείξω στα κορίτσια ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι αποκλειστικά αντρικό άθλημα και να το αγαπήσουν όσο κι εγώ”.

Ονομάζομαι Τσομπανοπούλου Φελίσια – Ευτυχία. Γεννήθηκα στις 22 Μαρτίου του 2003 και παίζω ποδόσφαιρο τα τελευταία 6 χρόνια. Ξεκίνησα από την ομάδα του Ακράτητου στα 10 μου χρόνια και παρέμεινα στις τάξεις του έως και την περσινή χρονιά.
Τότε εντάχθηκα στις Νέες Ατρομήτου, με τις οποίες συνεχίζω φέτος στο πρωτάθλημα της Β΄εθνικής κατηγορίας. Μ’ αρέσει ο αθλητισμός, θέλω να τον γνωρίσω καλύτερα σε κάθε του λεπτομέρεια, αυτό που λέμε να τον σπουδάσω.

Οπότε, μονόδρομος η Γυμναστική Ακαδημία και μετά την ολοκλήρωση των σπουδών μου, η εξειδίκευση στην προπονητική.

Φυσικά, παράλληλα με τις σπουδές μου, αλλά και την επαγγελματική αποκατάσταση, θα συνεχίσω το ποδόσφαιρο για όσο μπορώ περισσότερο και θέλω να ποστεύω αρκετά ακόμη χρόνια.

Τις Νέες Ατρομήτου υποστηρίζει η επιχείρηση ΑρτοΖαχαροπλαστικής – Catering “ΛΙΧΟΥΔΙΕΣ” του Γιώργου Κουφόπουλου.

Ο κ. Κουφόπουλος στηρίζει έμπρακτα τα γυναικεία τμήματα του Ατρομήτου, ενώ μετέχει και ως Αντιπρόεδρος στο Δ.Σ. στις Νέες Ατρομήτου

Με λένε Εμμανουέλα Σκάγκου και είμαι 15 χρόνων. Το ποδόσφαιρο είναι η ευχαρίστησή μου και γι’ αυτό παρ’ όλες τις αντιξοότητες στον υποτιμημένο χώρο του, δεν έχω σκεφτεί ούτε στιγμη να το εγκαταλείψω.
Η καθημερινή μου ενασχόληση με το ποδόσφαιρο ξεκίνησε πριν από περίπου πέντε χρόνια. Η πρώτη γνωριμία έγινε μέσα από την ομάδα του Αστέρα Χαϊδαρίου, στην οποία και παρέμεινα για 3,5 χρόνια.

Εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο βρίσκομαι στις Νέες Ατρομήτου, όπου και αγωνίζομαι στον χώρο της άμυνας. Δεν έχω ακόμη καταλήξει στον επαγγελματικό μου προσανατολισμό, αλλά κάπου μέσα σε όλα τα μελλοντικά σχέδια βρίσκεται πάντα και το ποδόσφαιρο.

“Είμαι η Πελαγία Κυριακίδου. Γεννήθηκα στις 5 Σεπτεμβρίου του 2002 και παίζω ποδόσφαιρο συνολικά έξι (6) χρόνια. Ξεκίνησα σε ηλικία 7 χρόνων από τον Ήφαιστο Περιστερίου, όπου και παρέμεινα για δύο χρόνια.

Επέστρεψα σε αυτό που αγαπώ το 2016, όταν σε ηλικία πλέον 14 χρόνων εντάχθηκα στην ποδοσφαιρική Ακαδημία, στις Νέες Ατρομήτου, όπου και συνεχίζω μέχρι σήμερα από τη θέση του τερματοφύλακα.

Όλοι ξέρουμε ότι στην Ελλάδα το γυναικείο ποδόσφαιρο δεν είναι και τόσο διαδεδομένο, ούτε έχει την προσοχή που του αρμόζει, οπότε δεν προσφέρεται για επαγγελματική καριέρα.

Θα ήθελα να περάσω σε κάποια στρατιωτική σχολή ή στις ΑΕΝ, αλλά θα συνεχίσω και το ποδόσφαιρο όσο περισσότερο μπορώ”.

                                                                                                            Συνεχίζεται…

                                                                                                            To be continued

• Το αφιέρωμα υποστηρίζει ο φωτογραφικός φακός του Σεραφείμ Βλασσόπουλου.