Δ. Καριώτης: “Οι παρέες γράφουν ιστορία κι ο Ήφαιστος είναι τέτοια”

Βρίσκεται στον χώρο του ποδοσφαίρου από μικρό παιδί με μικρά διαλείμματα που επέβαλλαν οι οικογενειακές υποχρεώσεις. Άλλωστε η οικογένεια είναι το μοναδικό πράγμα που μπαίνει πάνω από την “καψούρα” του για την “στρογγυλή θεά”.

Ο Ήφαιστος ως δεύτερη οικογένεια, έχει επίσης προτεραιότητα, προφανώς κάποιες φορές σε βάρος των υπολοίπων επαγγελματικών υποχρεώσεων του. Το κακό είναι ότι οι ώρες προπόνησης σφιχταγκαλιάζονται με εκείνες που παραδοσιακά ονομάζουμε “κοινής ησυχίας”, αλλά με τον Δημήτρη Καριώτη στο ΕΑΚ Ηφαίστου μόνο τέτοιες δεν είναι…

Πώς επέστρεψε όμως εκεί;

“Είχα πει ότι θα τελειώσω ως ποδοσφαιριστής εκεί που ξεκίνησα, στον Ήφαιστο. Αυτό και έκανα το 2006. Η προπονητική, παρ’ ότι μπαίνει στη ζωή μου σχεδόν αμέσως, δεν ήταν επιδίωξη, σε πρώτη φάση ήρθε τυχαία.

Ένας πρόεδρος από το Δάσος Χαϊδαρίου μου το πρότεινε, το άκουσα ενδιαφέρον και τα επόμενα 4-5 χρόνια συνεργάστηκα εκεί, στην Αναγέννηση Πετρούπολης, αλλά και στον Ερασιτέχνη Ατρόμητο μόλις ανέλαβε ο Θανάσης Κασπίρης.

Οι οικογενειακές υποχρεώσεις την επόμενη τετραετία ήταν τέτοιες, σχολικές και εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών, που δεν μου επέτρεπαν να συνεχίσω, αλλά αυτό αποδείχθηκε απλά ένα διάλειμμα, αφού μόλις ανεξαρτητοποιήθηκαν τα παιδιά, φίλοι και συμπαίκτες μου όπως ο Φώντας ο Σέμπρος, τα αδέρφια Καραγιαννιώτη, ο Μανόλης ο Χριστονάκης ανέλαβαν τον ‘Ηφαιστο.

“Μαζί κι εγώ” είπα τότε, “δεν μπορώ να βοηθάω οικονομικά, αλλά θα πάρω ένα τμήμα και δεν θα πληρώνομαι”. Αυτό κι έγινε και διήρκεσε περίπου τρία χρόνια. Την τελευταία τετραετία είμαι έμμισθος προπονητής στον Ήφαιστο”.

Στο μεταξύ όμως, είσαι και πτυχιούχος από πέρσι το καλοκαίρι, όχι απλά εμπειρικός…

“Τα πράγματα αλλάζουν στο ποδόσφαιρο και καλώς αλλάζουν. Πήγα λοιπόν και πήρα το UEFA C και θα δούμε εάν θα το προχωρήσουμε και περισσότερο ή όχι”.

Έχεις πειστεί για τη χρησιμότητά του;

“Κοίτα, σίγουρα οι βιωματικές εμπειρίες παίζουν ρόλο και σημαντικό. Ανακαλύπτοντας την διαρκή επιμόρφωση, θα σου έλεγα ότι η εμπειρία και εκπαίδευση φτιάχνουν έναν καλό προπονητή.

Αρκετά πράγματα τα γνώριζα. Άλλα περί τη λειτουργία των Ακαδημιών, την οργάνωση των προπονήσεων, μου τα έδωσε με λεπτομέρειες η προετοιμασία για το δίπλωμα. Θεωρώ ότι μου πρόσφερε μία ώθηση της τάξης του 30% και για να είμαι ειλικρινής δεν το περίμενα”.

Είσαι γενικώς των βιβλίων, των συστημάτων;

“Δεν μπορώ να ακούω για συστήματα, με πιάνουν τα γέλια. Ακούω κάποιους που λένε “εγώ παίζω 4-2-3-1 ή 4-3-3” και με πονάει η κοιλιά μου.

Παιδιά, στις Ακαδημίες παίζεις σύμφωνα με αυτά που σου έρχονται. Το να βάλεις τα παιδιά να παίξουν κάτι που εσύ έχεις στο μυαλό σου, είτε μπορούν να το υπηρετήσουν , είτε όχι, είναι αστείο.

Στις ΠΑΕ που έχεις τη δυνατότητα να επιλέξεις το υλικό σου από όλη την Ελλάδα, είναι διαφορετικά. Αλλά στις ερασιτεχνικές ομάδες, θα πλάσεις χαρακτήρες, που θα σέβονται τον αντίπαλο, τον διαιτητή, τον συμπαίκτη, θα πλάσεις αθλητές ενισχύοντας τα ατομικά χαρακτηριστικά τους και αξιοποιώντας τα πλεονεκτήματα της σωματοδομής τους, ως εκεί.

Μέσα από την προπόνηση και τις προσαρμογές διάταξης στον χώρο, θα δουλέψεις στοιχεία ρόλων, με βάθος ή χωρίς, με μεγαλύτερο ή μικρότερο πλάτος, αλλά χωρίς την πολυτέλεια χρόνου να μετατρέψεις κάποιον σε κάτι που δεν είναι κι ενδεχομένως δεν μπορεί να γίνει”.

Κατ’ αρχάς μιλάμε για παιδιά που δεν έχουν καν πρώτη προτεραιότητα τον αθλητισμό.

“Υπάρχουν και αυτά τα παιδιά, αλλά δεν είναι απαραίτητα η πλειοψηφία. Σε αυτές τις ηλικίες του Κ18, Κ16, μπαίνουν στη ζωή των παιδιών και άλλα πράγματα παράλληλα. Όταν ένα παιδί παίζει στον Ήφαιστο, στον Ηρακλή, δεν έχει ως πρώτη προτεραιότητα την ομάδα του. Δεν παίζει στον Ατρόμητο, στον Παναθηναϊκό, στον Ολυμπιακό.

Το έχω αντιμετωπίσει με παιδιά αυτά τα χρόνια. Το γεγονός ότι βολτάρει πλέον χωρίς περιορισμούς είναι καινούργια δραστηριότητα και θα το βάλει πάνω από μια προπόνηση. Ένα απαιτητικό φλερτ, επίσης. Αυτό που λέω στα παιδιά είναι ότι η πόρτα του τμήματος είναι πάντα ανοικτή. Όποιος θέλει έρχεται, όποιος θέλει φεύγει. Απλά όσο είναι εδώ, θα είναι με τους δικούς μου όρους και κανόνες.

Είμαι της γνώμης, ότι αυτό που μπορείς να δημιουργήσεις στα ερασιτεχνικά σωματεία είναι “καλές παρέες”. Oι παρέες γράφουν ιστορία και ο Ήφαιστος είναι τέτοια σε όλα τα επίπεδα. Μια καλή παρέα, μπορεί να φτιάξει μια καλή ομάδα. Το έζησα και ως ποδοσφαιριστής με την παρέα που είχαμε τότε στον Ήφαιστο και φτάσαμε ως τη Δ’ εθνική και θα πηγαίναμε και παραπάνω αν μέναμε στην ομάδα.

Πιστεύω στις ομάδες παιδιών που έχουν δυνατότητες και παίζουν μαζί πολλά χρόνια. Η δύναμη της φουρνιάς, που λέμε. Πιστεύω ότι μπορούν να δώσουν ώθηση στην ομάδα, όταν φτάσουν να την υπηρετήσουν πλέον σε αντρικό επίπεδο. Δεν λέω μόνοι τους, αλλά εφ’ όσον πλαισιωθούν από 3-4 πιο έτοιμους ποδοσφαιριστές μπορούν να φτιάξουν ένα πολύ καλό σύνολο”.

Μιλώντας για παρέες, πες μου πότε το ποδόσφαιρο παύει να είναι μόνο διασκέδαση και μπαίνουν πλέον κι άλλες παράμετροι.

“Μέχρι τα 14 των παιδιών μιλούσα για τα πάντα στους γονείς τους. Από κει και πέρα, τους ξεκαθάρισα ότι τους θεωρώ πλέον άντρες με ευθύνες και υποχρεώσεις και συζητάω τα πάντα μαζί τους.

Από το Κ16 και μετά και η ομάδα θα πρέπει να κοιτάξει τι θα κάνει με τα 4-7-10 παιδιά που θεωρεί ότι έχουν τη δυνατότητα να ενισχύσουν το αντρικό της τμήμα. Εκεί πρέπει το παιδί να αρχίσει να σκέφτεται εντελώς διαφορετικά.

Θα τον ενδιαφέρει και το αποτέλεσμα”.

Και η σκοπιμότητα για το αποτέλεσμα;

“Δεν μου αρέσει η σκοπιμότητα. Δεν μου αρέσει η εικόνα ομάδας στο γήπεδο που δεν παίζει ποδόσφαιρο, ακόμη και αν αισθάνεται υποδεέστερη από τον αντίπαλό της. Η εικόνα μιας ομάδας που ξαπλώνει από το ημίχρονο, που ο τερματοφύλακας κάνει μισή ώρα να επαναφέρει την μπάλα, όχι δεν θα διδάξω ποτέ κάτι τέτοιο.

Από κει και πέρα θα ήμουν ψεύτης αν σου έλεγα ότι σε παιχνίδι που έχουμε το αποτέλεσμα και πιεζόμαστε από μία καλύτερη ενδεχομένως ομάδα, θα εναντιωθώ σε παιδί που θα απομακρύνει όπως όπως τα τελευταία λεπτά τη μπάλα ή θα πάει στο κόρνερ να κερδίσει χρόνο. Όχι να ξαπλώνει κάθε 2 λεπτά, όχι να παριστάνει τον τραυματία, όχι να προκαλούν στις επαναφορές της μπάλας από άουτ ή πλάγιο άουτ”.

Όχι όμως και να προσπαθείς να παίξεις φουλ επίθεση στο 75′ ενός Κ18, που βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Δεν θα διδάξεις αντιποδοσφαιρικές σκοπιμότητες, αλλά δεν θα διδάξεις και ποδοσφαιρική αφέλεια.

“Αυτό που ζητάω από τα παιδιά, απέναντι σε ομάδες που ξέρουμε ότι είναι καλύτερες από μας, τουλάχιστον ως μονάδες, είναι “μπείτε μέσα, δώστε ό,τι έχετε και δεν έχετε, παλέψτε, ιδρώστε και ακόμη κι αν χάνουμε 6-0 δεν θα κατεβάσουμε ποτέ το κεφάλι.

Μέχρι και το τελευταίο λεπτό θα δίνετε το 100%, χωρίς να απογοητεύεστε”.

Πάμε λίγο στα φετινά δεδομένα. Αντρικό Θύελλας και εφηβικό Ηφαίστου από την ίδια δεξαμενή στελεχών, το Κ18 του συλλόγου.

“Ναι, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον project, από το οποίο μπορούμε να αποκομίσουμε σημαντικά κέρδη, εφ’ όσον το ζήσουμε με απαιτήσεις.

Κατ’ αρχάς οι γεννημένοι το 2003, δηλαδή ουσιαστικά η πρώτη γραμμή του Κ18, συγκροτούν μαζί με κάποια παιδιά που παρέμειναν από τη Θύελλα, το αντρικό της τμήμα. Δεν είναι μόνο θέμα Ηφαίστου. Βρήκα στην ομάδα αρκετά αξιόλογα παιδιά και φυσικά είναι από την πρώτη στιγμή στα πλάνα μου. Η προτεραιότητά μου είναι να παίξουν αυτά τα παιδιά 26 παιχνίδια ντέρμπι, που δεν θα έβρισκαν στο πρωτάθλημα Κ18, σε συνθήκες και παραστάσεις διαφορετικές, που εν πάση περιπτώσει θα μας δώσουν και την ευκαιρία να δούμε ποιοι θα μπορέσουν να ενισχύσουν άμεσα την αντρική ομάδα του Ηφαίστου που παίζει και δύο κατηγορίες ψηλότερα.

Η αλήθεια είναι ότι είχα αρκετές αντιρρήσεις και μέσα από την ομάδα και από γονείς, αλλά είναι κάτι που πήρα πάνω μου με τη στήριξη του Γιάννη Τασιούλη, του προέδρου και ο τρόπος με τον οποίο θα εξελιχθούν τα πράγματα, θα δείξει αν είχα δίκιο ή άδικο. Όχι το αν θα πάει καλά η Θύελλα φέτος, αλλά το πώς θα εξελιχθούν τα παιδιά που την απαρτίζουν.

Μην γελιόμαστε, είναι κάτι που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, ακόμη και οι ομάδες της Α΄εθνικής ψάχνουν “θυγατρικές” ομάδες σε μικρότερες κατηγορίες. Και η λογική είναι να έχουν τα δικά σου παιδιά ανταγωνιστικό χρόνο, σε “ελεγχόμενο” περιβάλλον. Διαφορετικά θα πάνε δανεικοί δεξιά αριστερά, όπου ρισκάρεις να πέσουν σε κακά χέρια, να μην έχουν τον απαραίτητο χρόνο συμμετοχής ή ένα σωρό άλλα πράγματα που δεν ευνοούν την εξέλιξή τους.

Ποιο είναι ασφαλέστερο κριτήριο για την εξέλιξη ενός φορ αυτής της ηλικίας, τα 10 γκολ στην Γ΄Αθηνών ή τα 15-20 στο Κ18; Δεν συμφωνείς;”.

Είμαι 90% υπέρ του εγχειρήματος, Κρατάω μία μικρή ένσταση του 10% για το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα παιδιά, παίζουν διαρκώς έξω από την ηλικία τους. Δηλαδή έπαιξαν πέρσι Κ18, έστω και σε κουτσουρεμένη χρονιά, αν και φτάσαμε μέχρι μέσα Μάρτη, χωρίς την συνδρομή παικτών του 2001 και του 2002 όντας η μικρή ηλικία του κλιμακίου, κόντρα σε πολύ πιο δυνατούς και ηλικιακά και σωματοδομικά αντιπάλους.

Και φέτος που θα ήταν μια σεζόν στα ηλικιακά τους μέτρα και θα αισθάνονταν “αφεντικά”, κάνουν και πάλι άλμα και ανεβαίνει περαιτέρω ο πήχης των απαιτήσεων. Θα πρέπει να δείξουν και πολύ δυνατό χαρακτήρα.

“Θα τον δείξουν, αυτό στο υπογράφω. Τον έχουν ήδη δείξει από πέρσι γιατί είναι μια τέτοια φουρνιά.

Και να πούμε εδώ ότι η “παρέα” του εφηβικού ήταν κι άλλα παιδιά, που η συγκυρία ήταν τέτοια που τους έδωσε την ευκαιρία να μείνουν στο αντρικό, ο Λιούκας, ο Αρέστης, ο Μαστροκώστας και καλώς έμειναν”.

Από κει και πέρα, είναι και οι γεννημένοι του 2004, η Κ17 ουσιαστικά που θα εκπροσωπήσει τον Ήφαιστο στο πρωτάθλημα Κ18.

“Αν ο συντελεστής δυσκολίας για την Κ18 που παίζει στη Γ’ Αθηνών είναι στο 3, για την Κ17 που παίζει στο εφηβικό είναι στο 6, Το έχω πει στα παιδιά ότι φέτος θα είναι μια χρονιά πολύ δύσκολη γι’ αυτούς, θα δουλέψουμε κάποια πράγματα στην ενδυνάμωση και στην τακτική για να έχουμε ένα αξιόμαχο σύνολο, αλλά δεν πρόκειται ούτε στιγμή να απογοητευτούμε.

Θα ταλαιπωρηθούμε, αλλά θα είναι μια παρακαταθήκη για τη συνέχεια. Εάν υπήρχαν οι 2003 στην ομάδα, ο χρόνος των 4άρηδων θα ήταν πολύ μικρός και υποχρεωτικά θα πηγαίναμε σε κάποια διοργάνωση δεύτερης ταχύτητας για να έχουν αγωνιστικό χρόνο.

Και από το να πάμε σ’ ένα τέτοιο τουρνουα που στο Κ18 από τον Γενάρη και μετά ψάχνεις να βρεις τους αντιπάλους και τα μισά παιχνίδια αναβάλλονται, προτιμώ να πέσουμε στα βαθιά και να “ψηθούμε” για την επόμενη χρονιά,

Να στο πω διαφορετικά. Αν την επόμενη 2-3ετία έχουμε στείλει άλλα 4-5 παιδιά στην αντρική θα έχουμε πετύχει. Γιατί αυτός είναι ο στόχος. Και θα είναι επιτυχία του προπονητή, επιτυχία των παικτών, επιτυχία των γονιών, γιατί ήταν εκεί στα δύσκολα”.

Σ’ αυτό το 10% που σου είπα παραπάνω, υπάρχει και κάτι άλλο. Αν ο Χ νεαρός που είναι στην αντρική δεν έχει ικανοποιητικό χρόνο συμμετοχής, πόσο εύκολο είναι να τον πείσεις να “κατέβει” με το νεανικό εφηβικό να συμπληρώσει τον χρόνο του;

“Γι αυτό θα είμαι εκεί. Και θα μιλήσω στα παιδιά, θα τους ζητήσω να έρθουν να παίξουν μαζί μου και νομίζω ότι τα περισσότερα δεν θα πουν όχι.

Συζητάμε με τον κ. Αλεξάκη, δεν είμαστε ξένοι και η κατάσταση ελέγχεται. Αυτή τη στιγμή το ρόστερ του αντρικού δεν έχει τέτοια αριθμητική πολυτέλεια. Αν προκύψουν θέματα περιορισμένου χρόνου συμμετοχής, εδώ θα είμαστε και θα το ρυθμίσουμε.

Δεν θέλω όμως να στεκόμαστε και να σκεφτόμαστε αρνητικά. Είναι η ευκαιρία τους, το ξέρουν και θα δώσουν το 100% για να μην περάσει αναξιοποίητη. Και έρχονται κι άλλοι από πίσω”.

Να ευχηθώ καλή επιτυχία.

“Το πιστεύω. Θα εργαστούμε με όλες μας τις δυνάμεις γι’ αυτό. Και όποιος προσπαθεί, επιβραβεύεται Έτσι με έχει διδάξει η ζωή και αυτό λέω και στα παιδιά. Αυτό που εγώ διασφαλίζω είναι η ισονομία. Για την επιτυχία χρειάζεται και η δική τους υπομονή και κυρίως επιμονή.

Αυτή τη στιγμή ο Ήφαιστος είναι ένα συνοικιακό μεν σωματείο, που δουλεύει όμως πολύ κοντά σε επαγγελματικά πρότυπα. Υπάρχει μια πολύ μεγάλη ομάδα ανθρώπων που τρέχουν καθημερινά για την εύρυθμη λειτουργία του και τους οφείλουμε πολλά γι αυτό. Δεν θα μπω σε ονοματολογία, γιατί είμαι σίγουρος ότι δεν το θέλουν και οι ίδιοι.

Δεν μπορώ όμως να μην πω ένα “ευχαριστώ” στην άμεση συνεργάτιδά μου, τη Σία Μαμάη, γιατί πραγματικά χωρίς την δική της καθημερινή και ανιδιοτελή προσφορά, τίποτε δεν θα ήταν το ίδιο, ούτε θα είχα την πολυτέλεια να ασχολούμαι αποκλειστικά με προπονητικά θέματα την τελευταία τουλάχιστον τριετία”.