Γράφει ο Αλάδωτος
Χρόνια πολλά Ελληνίδες, Έλληνες που έλεγαν οι πάλαι ποτέ πολιτικοί ηγέτες μας. Μακρύ το διάστημα της απουσίας, αλλά αν ξέρατε θα με καταλαβαίνατε, οπότε συγχωρούμαι και δεν παρεξηγούμαι.
Δεν με φωνάζουν τυχαία το “αλάδωτο”, έχω κάνει κι εγώ μαλ… (και δεν φταίει ο νονός μου) ουκ ολίγες στη ζωή μου και κάποιες απ’ αυτές τις πληρώνουμε τώρα. Αλλά δεν βαριέσαι. Αφορμή για να γράψω, μια διαφωνία πρόσφατα με τον Δημητράκη (τον Κριτή ντε…), σχετικά μ’ ένα ματς ακαδημιών κι έναν μακρινό συγγενή μου που πήγα και είδα στο γήπεδο, αλλά δεν είδα ποτέ στο σάιτ.
Σε μια από τις συναντήσεις μας σε κάποιο απ’ τα κυλικεία των γηπέδων μου έδειξε στο τηλέφωνο έναν σκασμό φύλλα αγώνα, που ήταν από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα! Χωρίς πλάκα τώρα, κάτι πρέπει να γίνει με όλους αυτούς τους νεαρούς Κολίνα που θεωρούν ότι μας κάνουν τεράστια χάρη που σφυρίζουν τους αγώνες των παιδιών μας, διότι κανονικά θα έπρεπε να είναι στην Serie A…
Υπήρχε ένας ρέφερι, σε Κ16 κιόλας, που σε ματς 4-3 με έξι διαφορετικούς σκόρερς, δεν πέτυχε ούτε έναν! Ρε αδερφέ μόνο επίτηδες μπορεί να γίνει αυτό. Διαφορετικά τα μάτια να κλείσεις και να σημαδεύεις με το στιλό, έστω έναν θα πετύχεις. Έστω έναν.
Ο άλλος, σε Κ18 που έχει και δύο βοηθούς (για να μην γίνονται τέτοιες μαλ…,) έβαλε ότι μπήκε αλλαγή παίκτης που είχε φύγει από το ημίχρονο για να πάει να παίξει με το μικρότερο τμήμα, αφού τελικά δεν θα χρειαζόταν να ενισχύσει το Κ18. Ο συγκεκριμένος παίκτης 100% αναφέρεται και στο φύλλο αγώνα της Κ16 του συλλόγου (διότι εκεί έπαιξε όντως άλλωστε), αλλά ουδείς στην ΕΠΣΑ είπε “ώπα, πώς γίνεται να παίζει μέσα σε 3-4 ώρες με δύο τμήματα”.
Τώρα θα μου πείτε, θα είχε γούστο να την πλήρωνε κιόλας ο ποδοσφαιριστής. Εδώ δεν την πληρώνει ο διαιτητής που σημειώνει ό,τι να ‘ναι, γιατί βιάζεται να πάει βόλτα. Κατά τα άλλα σε αυτό το κουρελόχαρτο όπως το κατάντησαν, αλλά κατά τα άλλα λέγεται προκήρυξη του πρωταθλήματος, αναφέρεται ρητά ότι “διαιτητές θα πρέπει να σημειώνουν τις αντικαταστάσεις των ποδοσφαιριστών. Παράλειψη της υποχρέωσης αυτής θα συνεπάγεται παραπομπή του διαιτητή στην Επιτροπή Διαιτησίας. Χα, χα! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;”.
Ποια Επιτροπή Διαιτησίας; Στα πούπουλα τα έχουν τα παιδιά φέτος. Με το σεις και με το σας μην στενοχωρηθούν και φύγουν. Δύο χρόνια έχει να γίνει Σχολή Διαιτησίας και έφτασε να βγει ανακοίνωση ότι μπορεί να χρειαστεί σε κάποια παιχνίδια Κ14 και κάτω να σφυρίξει και κανάς περαστικός, αλλά θα πρέπει να φτιάξουν και φύλλο αγώνα σε μια λευκή κόλλα Α4.
Α, πρόσφατο περιστατικό, όπως μου το διηγήθηκαν γιατί δεν ήμουν εγώ μπροστά: Έφορος τμήματος (γυναίκα, μητέρα ποδοσφαιριστή) είναι στα αποδυτήρια των διαιτητών για να πληρώσει (ως εκπρόσωπος του γηπεδούχου σωματείου) για τη διαιτησία και να παραλάβει τα δελτία και το αντίγραφο φύλλου αγώνα.
Τις τα δίνει ο διαιτητής, κοιτάζει η κυρία το φύλλο αγώνα είναι κατάλευκο. “Συγγνώμη” του λέει “αυτό είναι τελείως λευκό δεν φαίνεται τίποτε”, για να πάρει την απάντηση: “Γιατί αν στο δώσω συμπληρωμένο, θα φαίνεται κάτι; Από τότε που ξεκίνησα το έχω το καρμπόν” και σκάνε στα γέλια και οι τρεις (ήταν Κ18, είχε και επόπτες).
Καρμπόν, ρε φίλε. Καρμπόν, η ελληνική απάντηση στην τεχνητή νοημοσύνη. Θα φύγω από αυτή τη ζωή και δεν θα προλάβω την απόσυρση του καρμπόν από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Στο Κ6 στα Μαλάουι το φύλλο αγώνα συντάσσετα ηλεκτρονικά και στο Κ18 στην Ελλάδα κρεμιόμαστε από τα κάκαλα του καρμπόν.
Σαν βγεις στον πηγαιμό για το χορτάρι / να εύχεσαι το καρμπόν να ‘ναι καινούργιο… (αφιερωμένο στην παγκόσμια ημέρα ποίησης που είχαμε ψες – προψές).
Εντάξει ρε παιδιά, εδώ υπάρχουν στατιστικές -λέει- που αποδεικνύουν ότι οι άνθρωποι περνούν συνολικά σχεδόν ένα μήνα της ζωής τους στην αναμονή για να ανάψει πράσινο στο φανάρι. Να μην φαμε και 2-3 βδομάδες μπας και καταλάβουμε τι να γράφει εδώ άραγε ο κάθε wannabe Colina του αθηναϊκού ποδοσφαίρου;
Την άλλη φορά θα πω και ονόματα. Το υπόσχομαι. Δέσμευση!
