Για τα ποδοσφαιρικά τουρνουά έχουμε ξανακουβεντιάσει αρκετές φορές και δυστυχώς δεν λένε να πάψουν να απασχολούν αρνητικά την αγωνιστική μας καθημερινότητα.
“Ίσως γιατί είναι οι ιδιοι και οι ίδιοι άνθρωποι που ανακυκλώνονται μέσω εταιριών, νέων συνεργασιών, τα ίδια μυαλά και νοοτροπίες που μόλις κερδίσουν δύναμη ή νιώσουν περίπου μονοπώλιο, το πιθανότερο είναι να μας ζητήσουν και κάτι περισσότερο από τα λεφτά μας” λέει προπονητής που μετράει αρκετά έτη στις ποδοσφαιρικές υποδομές της Δυτικής Αθήνας.
Την μεγαλύτερη πηγή προβλημάτων την γνωρίζουν και οι πέτρες. Είναι η απροθυμία όλων αυτών των διοργανωτών, να συνεργαστούν με τις Αρχές που διαχειρίζονται τα γήπεδα.
Στους αγώνες ΕΠΣΑ για παράδειγμα υπάρχει συγκεκριμένο μέρος του κοστολογίου που πηγαίνει στην υπηρεσία γηπέδου, ώστε να είναι το γήπεδο ανοικτό, να υπάρχει διαθεσιμότητα αποδυτηρίων, να καθαρίζονται μεταξύ των αγώνων, να παρέχονται δηλ. Όλες οι απαραίτητες διευκολύνσεις για τα τμήματα που θα αγωνιστούν.
Κάποτε στο Περιστέρι, ένας εκ των προϊσταμένων της Αθλητικής Αρχής στον Δήμο που διαθέτει 5 γήπεδα για τέτοιες διοργανώσεις, τα γήπεδα Ηφαίστου, Χωράφας, Χρυσούπολης, Νταμάρι και Τσαλαβούτα, συγκάλεσε σύσκεψη με όλους αυτούς τους τσάμπα (μάγκες) διοργανωτές τουρνουά, για να ζητήσει 2 από τα 30 ευρώ που πλήρωναν οι ομάδες για κάθε παιχνίδι (διαιτητής και γιατρός) για τις υπηρεσίες γηπέδου.
Ανταποκρίθηαν μόλις δύο εκπρόσωποι, οι οποίοι αμέσως μετά παρέμειναν προβληματισμένοι στον περιβάλλοντα χώρο των γραφείων του Οργανισμού, στο κολυμβητήριο της Χωράφας.
“Έλα ρε τι έγινε” έλεγε ο ένας “θα τα βάλουμε στις ομάδες. Τι 15, τι 16-17; λες να κάνουν θέμα;”.
“Όχι, αν το κάνουμε όλοι, τι μπορούν να κάνουν. Πού θα πάνε;” απαντούσε με περίσσειο θράσσος, ο άλλος που απ’ ότι πληροφορούμαι τα τελευταία χρόνια άλλαξε πελατολόγιο και κάνει τον μεσίτη.
Τι έκαναν τελικά; Έβαλαν τις ομάδες μπροστά. “Εγώ θα σου βγάζω πρόγραμμα με ποιον παίζεις κάθε βδομάδα και συ αν είσαι γηπεδούχος θα ζητάς γήπεδο από τον Δήμο σου και θα με ενημερώνεις για να έρθει διαιτητής και γιατρός”.
Ωραίοι τύποι δεν είναι; Για να έρθει γιατρός που δεν είναι γιατρός αλλά στην καλύτερη περίπτωση κανάς νοσηλευτής και διαιτητής που δεν υπήρξε ποτέ αλλά πάντα ήθελε να γίνει διαιτητής, 30 ευρώ και κατά τα άλλα το γήπεδο βερεσέ, γιατί δεν βγαίνει ο νταλαβεριτζής.
Κι ύστερα ψάχνουμε γιατί πάνε οι ομάδες και βρίσκουν εγκαταστάσεις κλειστές, γιατί αντιμετωπίζουν τους ίδιους και τους ίδιους αντιπάλους εδώ και τρεις μήνες, γιατί τελειώνει ο πρώτος γύρος και κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει μετά (ούτε καν η “γραμματεία” του τουρνουά) και… και… και…
Όταν μάλιστα διαμορφώνονται συνθήκες μονοπωλίου τα πράγματα γίνονται πολύ χειρότερα…
