Σε μέρες όπως αυτές που διανύουμεκαι γνωστοποιούνται στους κηδεμόνες οι έλεγχοι προόδου των μαθητών και μαθητριών παραμένει επίκαιρο ένα “δημοσίευμα” ενός εκπαιδευτικού (Φυσικής Αγωγής συγκεκριμένα) από τη Βόρεια Ελλάδα.
Ο Γιώργος Χρηστινίδης είναι εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής σε Δημοτικά Σχολεία της Θεσσαλονίκης και σε μία ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, αναφέρθηκε στην απόλυτη αδιαφορία των γονιών για το μάθημα της Γυμναστικής στο Δημοτικό Σχολείο και στο πόσο μεγάλο λάθος είναι αυτό, αν κρίνουμε από την εικόνα των σημερινών ενηλίκων.
Αξίζει όλοι μας να το διαβάσουμε, όχι μόνο για να παραδεχτούμε πόσο δίκιο έχει, αλλά και με την ελπίδα, ότι από την επόμενη σχολική χρονιά… ίσως βάλουμε μυαλό!
“Γονείς…
Τελείωσε ακόμη μια σχολική χρονιά, δώσαμε τους τίτλους σπουδών και αποχαιρετίσαμε τους μαθητές για το καλοκαίρι. 21 χρόνια στην υπηρεσία σε Δημοτικά Σχολεία και οι γονείς που ήρθαν να με ρωτήσουν για την παρουσία του παιδιού τους στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής όλα αυτά τα χρόνια μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών. 7 με 8 γονείς σε 21 χρόνια.
Ο Εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής είναι αόρατος τις ημέρες που δίνουμε ελέγχους ή τίτλους σπουδών… κι όμως, θα μπορούσε κάποιος να μου κάνει κάποιες ερωτήσεις όπως:
– Συμμετέχει το παιδί μου στο μάθημα;
– Συνεργάζεται με τα άλλα παιδιά; Μπορεί να συνεργαστεί;
– Μήπως θέλει να είναι πάντα αρχηγός;
– Μήπως δεν θέλει να είναι αρχηγός;
– Πώς διαχειρίζεται τη νίκη;
– Πώς διαχειρίζεται την ήττα;
– Πότε διαπιστώσατε ότι είναι πιο χαρούμενο;
– Πώς τα πάει με το ρυθμό;
– Είναι κοινωνικό ή απομονώνεται;
– Διαπιστώσατε κάποιο πρόβλημα με την κίνηση;
– Έχει ισορροπία;
– Βάζει στόχους; Επιδιώκει να τους πετύχει;
– Βοηθάει τους άλλους;
– Δέχεται βοήθεια από άλλους;
– Τι προτείνετε για να βελτιωθεί η διατροφή του;
– Πώς θα το πείσω να τρώει φρούτα;
– Πώς θα καταφέρω να κοιμάται περισσότερο;
Αγαπητοί γονείς, έχει σημασία, όμως, να είναι υγιής, ισορροπημένος και ευτυχισμένος σε ό,τι επιλέξει να κάνει.
Αγαπητοί γονείς, αυτά είναι πράγματα ουσιώδη για την ευτυχία του και την ανάπτυξη του. Δεν έχει σημασία τι θα επιλέξει να κάνει στη ζωή του, έχει σημασία, όμως, να είναι υγιής, ισορροπημένος και ευτυχισμένος σε ό,τι επιλέξει να κάνει. Τα τελευταία χρόνια βλέπω ενήλικες δύσκαμπτους, αδέξιους, παχύσαρκους, ενήλικες που ντρέπονται – για κάποιο λόγο – να σηκωθούν να χορέψουν, ενήλικες κομπλεξικούς…
Επίσης, κάποιες πολυεθνικές ή μεγάλες εταιρείες έχουν καταλάβει κάτι που αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν οι περισσότεροι και στα βιογραφικά των υποψηφίων που τους υποβάλλονται κοιτάζουν αν αυτός, που ζητάει εργασία, έχει ασχοληθεί με κάποιο άθλημα, αν ήταν ομαδικό ή ατομικό, αν συμμετείχε σε κοινές αθλητικές δράσεις, για να δουν αν έχει ηγετικά χαρακτηριστικά, αν μπορεί να συνεργαστεί με άλλους, πως αντιδράει σε συνθήκες πίεσης και πως διαχειρίζεται το θυμό, την οργή, την ήττα, τη νίκη.
Κανείς δεν ενδιαφέρεται αν πήρε 10 ή 9 στον έλεγχο, αν ήταν διμοιρίτης στην παρέλαση ή αν ήταν από την εξωτερική πλευρά για να το βγάλετε καλή φωτογραφία.
Αγαπητοί γονείς… έχετε μαύρα μεσάνυχτα!!!”.
